Η αλλοτρίωση του εργαζομένου

[inline:wr.jpg]
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο (1949) οι αγρότες μαζεύτηκαν από ανάγκη στις πόλεις για εξεύρευση καλύτερης λύσης.
Δυστυχώς οι αρχές των δύο μεγαλουπόλεων δεν τους αστικοποίησαν,τους άφησαν στις εργατικές συνοικίες μέσα
στους φόβους και τις ταξικές τους δεισιδαιμονίες.Η έλευση του νεοφιλελευθερισμού,με τον πνευματικό μηδενισμό
και την κατάργηση των κοινωνικών ρόλων,μεγάλωσε τα ψυχικά τραύματα των εργαζομένων και τους κατέστησε
ζωντανούς-νεκρούς.
Οι εργάτες και οι υπάλληλοι δεν πηγαίνουν με όρεξη στον εργασιακό τους χώρο και με την πρώτη ευκαιρία
κυττάν να λουφάρουν.Αυτό συμβαίνει γιατί δεν βλέπουν την εργασία τους ως μέρος που τους δίνει τον επιούσιο και αντικρύζουν τον εργοδότη ως “κλέφτη” και “φασίστα”.
Στον ιδιωτικό τους χώρο υπάρχουν μόνο κακής ποιότητας ανεικονικά κινέζικα αντίγραφα.Σπάνια θα δείς ένα
εκλεκτό πίνακα ζωγραφικής.Το φαινόμενο αυτό δεν οφείλεται τόσο στην οικονομική ένδεια,μα στην ταξική τους
δεισιδαιμονία.Παρασυρμένοι από την αγροτική τους καταγωγή,βλέπουν τον πίνακα,με την αστική του θεματολογία,ως σύμβολο της εξουσίας της πόλης.Επίσης απουσιάζουν τα ποιοτικά βιβλία.Ο εργάτης βλέπει το βιβλίο ως “δηλητήριο” της ψυχής,ως ένα “δαίμονα” που θα τον ρίξει στην αθεία και θα τον αποξενώσει από τους
φίλους του.
Ως πρός την διασκέδαση του προτιμούν την τηλεόραση από το θέατρο ή το εκλεκτό κινηματογραφικό έργο.Ο
εργαζόμενος,με την πνευματική του ένδεια,τρομάζει με την αμεσότητα που προβάλεται η κοινωνία στο θέατρο
ή το σινεμά.Από τα “οικεία κακά” προτιμά το “χαζοκούτι” που του κλείνει το μάτι οτι όλα στο τέλος θα πάνε καλά.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης