Απόπειρες διάδοσης της ελληνικής γλώσσας στη Δύση

Απόπειρες για διάδοση της ελληνικής γλώσσας στη Δύση
Γιώργος Παυλάκος
Ο μεγάλος ποιητής της νεότερης Ελλάδος Α.Σικελιανός στο Μωντρέ της
Ελβετίας το 1947 στη συζήτηση για ένα σχέδιο παγκόσμιας κοινωνίας
Ξιφούλκησε και αυτός υπέρ της Ελληνικής σαν διεθνούς γλώσσας,
Τονίζοντας ότι η επιλογή της γλώσσας ενός μεγάλου έθνους ως διεθνούς
Θα προκαλέσει αντιδράσεις και διαφωνίες,ενώ η υοθέτηση μιας τεχνητής
Γλώσσας όπως η Εσπεράντο,θα αποτελούσε την άρνηση των αρχών της
Οργάνωσης που πρέπει να έχει ηη γέννηση της παγκόσμιου κοινότητας.
Η νέα ελληνική,ως πραγματική θυγατέρα και γνήσια κληρονόμος της αρχαίας,
Η οποία έθεσε τις πνευματικές βάσεις του ανθρώπινου πολιτισμού και μετέδωσε
Τις γνώσεις του Ευαγγελίου θα μπορούσε να κατοχυρωθεί ως διεθνής,δεδομένου
Ότι και η Ελλάδα είναι χώρα μικρή και χωρίς εχθρότητες στον κόσμο.
Το Σεπτέμβριο του 1948 στη Λυών,στο συνέδριο του συλλόγου Bude,ο ακαδημαικός
Καθηγητής Bruno Lavagnini υποστήριξε τη δυνατότητα να βρουν αναγνώριση τα Νέα
Ελληνικά σε όλες τις φιλολογικές σχολές των πανεπιστημίων κάθε χώρας δίπλα στα
Αρχαία Ελληνικά και τις βυζαντινές σπουδές.Η πρόταση επιδοκιμάστηκε και επίσημα
Από όλα τα μέλη του 8ου διεθνούς συνεδρίου βυζαντινών σπουδών στο Παλέρμο το 1941.