Η επέκταση της Οθωμανικής κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα

Η επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Δωδεκάνησα
[inline:tr.jpg]
Μεταξύ των πρώτων και σηµαντικότερων κατακτήσεών του ήταν η παράδοση της νήσου Ρόδου, την οποία κατείχαν οι Ιωαννίτες Ιππότες, ύστερα από εξάµηνη πολιορκία (26 Ιουνίου – 22 Δεκεµßρίου 1522). Ο Σουλεϊµάν πολιόρκησε το ισχυρό φρούριο της Ρόδου µε µεγάλες ναυτικές και στρατιωτικές δυνάµεις και αφού αντιµετώπισε τη σθεναρή και ηρωική αντίσταση των Ιωαννιτών Ιπποτών, τους ανάγκασε τελικά να παραδώσουν υπό όρους το φρούριο και να εγκαταλείψουν τη νήσο την 1η Ιανουαρίου του 1523.
Τον Σεπτέµßριο του 1520 ανέßηκε στον θρόνο της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας ο Σουλεϊµάν ο Μεγαλοπρεπής, σε ηλικία 25 ετών (είχε γεννηθεί το 1495), διαδεχόµενος τον πατέρα του, σουλτάνο Σελίµ Α’ (1512-1520). Ο Σελίµ Α’ ήταν γνωστός ως Γιαßούζ, δηλαδή «Σκληρός». Αφού πρώτα εξόντωσε µε τον πιο ανελέητο τρόπο τους δύο αδελφούς του και τα πέντε ορφανά ανίψια
λικά εναντίον του Ισµαήλ Α’, ιδρυτή της δυναστείας των Σαφαßιδών στο Ιράν, σφαγιάζοντας 40.000 περίπου και προσαρτώντας στην Αυτοκρατορία του µερικά πριγκιπάτα Κούρδων και Τουρκοµάνων της Ανατολίας. Επόµενος στόχος του ήταν η Συρία που ßρισκόταν ακόµη στα χέρια των Μαµελούκων. Το Χαλέπι, η Δαµασκός, η Βηρυτός και τα Ιεροσόλυµα κατελήφθησαν, και, στις 24 Αυγούστου του 1516, στη µάχη του Μαρτζ Νταµπίκ, επέτυχε τον πλήρη αφανισµό της δυναστείας των Μαµελούκων, σκοτώνοντας τον προτελευταίο Σουλτάνο της δυναστείας, τον αλ–Γκαßρί, στο πεδίο της µάχης. Στην Αίγυπτο ο ανιψιός του αλ-Γκαßρί, Τουµάν Μπέης, αυτοανακηρύχθηκε Σουλτάνος και αντιστάθηκε, αναγκάζοντας τον Σελίµ να διασχίσει επικεφαλής του στρατού του την έρηµο του Σινά, και ύστερα από µια αιµατηρή µάχη –στο Ραϊντανίγια κοντά στις Πυραµίδες, τον Ιανουάριο του 1517– να τον συλλάßει αιχµάλωτο, δίνοντας κατόπιν διαταγή να απαγχονισθεί στις πύλες του Καΐρου. Έξι µήνες αργότερα, ο Σερίφ της Μέκκας παραδόθηκε οικειοθελώς, στέλνοντας στον Σελίµ το λάßαρο και τον µανδύα του Προφήτη, καθώς και τα κλειδιά των ιερών πόλεων. Τέλος, µε την Αίγυπτο, τη Συρία και τη Χετζάτζη να τον αναγνωρίζουν ηγεµόνα τους, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη θριαµßευτής. Η Αυτοκρατορία του όχι µόνο είχε επεκταθεί αλλά είχε αλλάξει και µορφή: Με την κατάκτηση της Μεδίνας και της Μέκκας µετατράπηκε σε ισλαµικό χαλιφάτο. Στο εξής οι Οθωµανοί Σουλτάνοι θα θεωρούνταν προστάτες του µουσουλµανικού κόσµου.