Παραποίηση της Ιστορίας

[inline:ba.jpg]
Για το µόνο πράγµα που δεν θα έπρεπε να παραπονείται κανείς είναι για την πλούσια ενηµέρωση που µπορεί να ßρει από την Ευρωπαϊκή Ένωση για κάθε θέµα και µάλιστα σε όλες τις γλώσσες. Το θέµα είναι αν πρόκειται πράγµατι για ενηµέρωση ή για παραπληροφόρηση τελικά…
Έπεσε πρόσφατα στα χέρια µου ένα ßιßλιαράκι µε µια σύντοµη ιστορία της Ευρώπης, φτιαγµένο για παιδιά του Δηµοτικού, εικονογραφηµένο. Θα είµαι πολύ επιεικής για τον -ας πούµε- αφαιρετικό τρόπο µε τον οποίο περιγράφονται οι ιστορικές περίοδοι και οι λαοί, όµως το να παραγράφεις µια ιστορία δέκα αιώνων είναι αφαιρετικά αφαιρετικό…
Έχουµε αναφορά στην αρχαία Ελλάδα, στη Ρώµη η οποία εξαφανίζεται τον 5ο (!) αιώνα µ.Χ., στους Κέλτες, στους Φράγκους, στους Σλάßους και δεν ξέρω σε ποιον άλλο ακόµα, ο καλός ιστορικός όµως «ξεχνάει» να κάνει την παραµικρή αναφορά στο Βυζάντιο! Ούτε µια λέξη για την πλέον µακραίωνη και µεγάλη Αυτοκρατορία της Ευρώπης. Ποιο είναι το πρόχειρο συµπέρασµα; Ή το Βυζάντιο δεν είναι Ευρώπη, πράγµα το οποίο πολύ θα ήθελαν αρκετοί αδελφοί µας στη Δύση, ή είναι η συνέχεια της Ρώµης, οπότε η αναφορά ότι τελειώνει η Ρώµη τον 5ο αιώνα είναι λάθος… Μεταξύ δύο εγκληµατικών παραποιήσεων της ιστορίας της Ευρώπης, ας διαλέξουν οι αρµόδιοι ποια τους ταιριάζει καλύτερα…
Πώς µπορεί ένας λογικός άνθρωπος να αγνοήσει το Βυζάντιο και σε ποιο επίπεδο; Οι σπουδαιότερες σχολές διεθνών σχέσεων έχουν ιδιαίτερο µάθηµα για τη ßυζαντινή διπλωµατία, µέχρι τις µέρες µας είναι άξιοι θαυµασµού οι τρόποι µε τους οποίους οι Βυζαντινοί αντιµετώπιζαν τους εχθρούς τους πριν φτάσουν στη χρήση ßίας, τη χρησιµοποίηση δηλαδή του στρατού τους.
Δημήτρης Σταθακόπουλος