Κάτι ξεχασμένοι πατριώτες

Κάτι ξεχασμένοι πατριώτες
Χρήστος Πασαλάρης
[inline:sf.jpg]
-Που’ναι ωρέ κύρ Χρήστο,εκείνα τα θαρραλέα παιδιά που σαν σήμερα το 1973 έπιαναν για δεύτερη φορά τη Νομική Σχολή και τα έβαζαν με τη δικτατορία κινδυνεύοντας να σαπίσουν στη
Φυλακή;
-Που είναι ένας γενναίος πρωθυπουργός,σαν εκείνο τον Νικόλαο Πλαστήρα,που σαν σήμερα το 1952 έσβηνε απένταρος,όπως απένταροι έφυγαν ένα σωρό άλλοι της παλιάς φουρνιάς,ενώ σήμερα ντροπιάζουν την πατρίδα κάποιοι “πατέρες του έθνους” με 50 ακίνητα ο καθένας τους;
-Που είναι μερικοί πατριώτες δημοσιογράφοι σαν τον Φαρμακίδη,τον Πολυζωίδη,τον Μάγερ,τον
Γαβριηλίδη,τον Καλαποθάκη,τον Βλάχο,τον Λαμπράκη,τον Κύρου,τον Καραγιώργη και άλλους που ήξεραν να περιθρονούν τον θάνατο και να μισούν το χρήμα;
-Που είναι μερικοί δαιμόνιοι επιχειρηματίες σαν τον Ωνάση,που έδωσαν τα πάντα για την πατρίδα τους και έγιναν εθνικοί ευεργέτες;
-Που είναι εκείνοι οι ξεχωριστοί επιστήμονες και καλλιτέχνες σαν τον Παπανικολάου,τον
Καραθοδωρή,τον Μητρόπουλο,τη Μαρία Κάλλας,τον Ελύτη,τον Σεφέρη,την Παξινού,τη
Μελίνα,τον Χατζηδάκη,να δοξάσουν την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου; `Ενας μόνος μένει από τα παλιά,ο Μίκης,με τις “σπίθες” του που κι αυτές δεν λένε να πιάσουν φωτιά όπως τότε τα τραγούδια του.
Τα ρωτάει όλα αυτά ο παλιός μου φίλος κυρ Γιώργης ο σοφός αγρότης από το Ηράκλειο της Κρήτης,θυμίζοντας μου ότι η πατρίδα του δεν γέννησε μόνο τον Θεοτοκόπουλο και τον Κορνάρο και τον Καζαντζάκη,αλλά και τον Ελευθέριο Βενιζέλο που τέτοιες μέρες του 1905 ξεσήκωνε το νησί να το ενώσει με την πατρίδα.