Ελληνοτουρκικά στα πλαίσια διεθνών στρατιωτικών οργανισμών

Ελληνοτουρκικά στα πλαίσια διεθνών στρατιωτικών οργανισμών
Ανδρέας Δενδρινός

Το σημερινό ΝΑΤΟ είναι το καταφύγιο ενός μικρού υπολλείμματος θελήσεως της Δύσης να αντισταθή στην Ευρασία και στην πανσπερμία του Τρίτου Κόσμου μέχρι να έρθει η
Ώρα να της αναγέννησης της Ευρώπης ως κυρίαρχου στοιχείου του πλανήτη.
Ειδικώς για την Ελλάδα όμως,υπάρχει και κάτι άλλο:Στην εποχή που έρχεται,ο
Βαρύς οπλισμός είναι τεχνολογίας που δεν έχει η χώρα και κόστους πέραν των δυνατοτήτων της.Μέσα στην συμμαχία,μπορεί να τον αποκτά με κάποιους τρόπους.
`Εξω θα ήταν αδύνατον,διότι δεν αρκεί ούτε η υποθήκευση της χώρας για πενήντα χρόνια.Επιπλέον,αν η Τουρκία είναι μέσα,και η Ελλάδα από έξω η ανισορροπία θα σημάνει γρήγορα το τέλος της εθνικής μας κυριαρχίας.
Παραμένοντας όμως στο ΝΑΤΟ η Ελλάδα πρέπει να μείνει ανυποχώρητη στο εθνικό
Θέμα του ναυτικού και αεροπορικού ελέγχου του Αιγαίου.Η ηλιθιότητα του πολιτικού
Κατεστημένου να αφήσει το 1974 ελεύθερο πεδίο στην Τουρκία,για να ζητιανεύει αργότερα κάτι που δεν είχε δικαιωματικά και το πέταξε,δείχνει πόσο κυριαρχεί η
Δημαγωγία.