Το δράμα ενός δασκάλου
Το δράμα ενός δασκάλου
Ε.Μ.
Την τελευταία φορά που δίδαξε την `Αλωση δεν τα κατάφερε.
Ούτε την προσοχή –άπασα όμως-των παιδιών να έχει,ούτε ο ίδιος
Να ξανανιώσει εκείνη-τη δεκαετή πια-οργή και λύσσα τη στιγμή που ο
Πορθητής έμπαινε έφιππος και νικητής στην Αγία Σοφία.
Είναι που κάθε χρόνο,τέτοια εποχή,πρέπει να λέει τα ίδια; Είναι που
Αυτά τα παιδιά,γεννημένα,προσέχουν και μελετούν λιγότερα από τα
Προηγούμενα ; Είναι που αισθάνεται τραγικά ανεπίκαιρος και «out»
Κάθε φορά που προσπαθεί να κάνει την ιστορία «δι’ελέου και φόβου περαίνουσα;»
Τραγωδία σκέτη φέτος.Στις σκάλες ,ουδείς σχολίασε την `Αλωση,ουδείς ψιθύρισε
«Σημαίνει ο Θεός,σημαίνει η γη,σημαίνουν τα επουράνια»
Το μόνο που σήμανε ήταν το κουδούνι δι’άτακτον αποχώρηση και φυγήν