Η ειρωνεία του Σουρή

H Ειρωνία του Σουρή
[inline:sour.jpg]
Ο Σουρής ήταν ένας εκδότης του 19ου αιώνα.Με την εφημερίδα του προσπάθησε να ματαιώσει την περιθωριοποίηση του ελληνικού βασιλείου.Βαθιά μορφωμένος ,γνώριζε τις προθέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων να απαγορεύσουν την Ελλάδα να μετατραπεί σε βυζαντινή αυτοκρατορία.Πίσω από τις γαληφιές των πρέσβεων,κρυβόταν η περιφρόνηση για τον απλό λαό και η υπόγεια συνεργασία με τους Εβραίους επιχειρηματίες για να μετατρέψουν τον τόπο σε επαίτη των ευρωπαικών τραπεζών οι οποίες θα υποθήκευαν τον ενεργειακό πλούτο της Ελλάδος για ένα κομμάτι ψωμί.
Ο Σουρής ,ως άνθρωπος της πιάτσας ,μπαινόβγαινε και στο παλάτι και στα γραφεία των κομμάτων οπότε γνώριζε ότι τα λάθη των πολιτικών δεν οφειλόταν σε ανικανότητα,αλλά στην δειλία τους και αμέσως υπάκουαν σε ανθελληνικά σενάρια με το πρόσχημα της “ψωροκώσταινας”.Με αυτά τα δεδομένα ήταν πολύ λογικό να σατυρίζει τους πάντες:Από τον βασιλιά Γεώργιο `Α ως τον Χαρίλαο Τρικούπη.Η εφημερίδα του είχε αναγνωσιμότητα,αλλά πολύ αδύνατη επιρροή.Ο κόσμος την διάβαζε για να περνά την ώρα του και μόνο.Τα προβλήματα της καθημερινότητας τους εμπόδιζαν να πάρουν πολιτική θέση και να χτυπήσουν κατάριζα το πελατειακό σύστημα.Αυτός ήταν ο λόγος που το κατεστημένο δεν τον ενοχλούσε.`Ενας δεινός και ακίνδυνος σατυρογράφος ήταν ένα τέλειο άλλοθι για να παρουσιάζουν τον κοινοβουλευτισμό ως μιά τέλεια δημοκρατιά.
Με τον καιρό ο Σουρής ξεπεράστηκε.Οι εποχές είχαν αλλάξει:Η Ελλάδα έπρεπε να πολεμήσει για την προάσπιση της Μεγάλης Ιδέας.Τα πολιτιστικά και κοινωνικά αιτήματα βρίσκονταν σε δεύτερη μοίρα.`Ολοι οι `Ελληνες είχαν γίνει μιά γροθιά με σκοπό την αντιμετώπιση του βουλγαρικού και τουρκικού κινδύνου.Ο σατυρογράφος πέθανε στην λησμονιά.Που και που τον θυμούνται οι εκπαιδευτικοί,οι δημοσιογράφοι και οι λάτρες της φιλολογίας.
Μετά τον Σουρή δεν βρέθηκε νέος διανοούμενος να κάνει σκληρή σάτιρα.Η Ελλάδα είχε περάσει στην εξοντωτική κηδεμονία του ξένου κεφαλαίου.Η ανεμελία του 19ου αιώνα είχε χαθεί.Πλέον οι `Ελληνες έπρεπε να δουλεύουν σκληρά για να ξεχρεώσουν και να δώσουν τα ποσοστά στους ισχυρούς της γής.Μόνο κάποιοι πικραμένοι ευπατρίδες ακτιβιστές έμειναν για να εκφράζουν αντιπολίτευση στην διαχείριση των ντόπιων πολιτικών.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης