1940 και εκκλησία

1940 και Εκκλησία
Παλαιομνήμων
[inline:gsl.jpg]
Υπήρξαν ατελείωτα τα παραδείγματα ηρωισμών των ιερέων μας και γενικώτερα των Εκκλησιαστικών ανδρών μας, οι οποίοι συνέχισαν μια παράδοση θυσιών δύο χιλιάδων ετών. Διότι μπορεί ο Αριχιεπίσκοπος Χρύσανθος να έχασε μόνο το αξίωμά του από την υψηλόφρονα αυτή στάση του, μα αμέτρητοι άλλοι ιερωμένοι μας έχασαν την ίδια την ζωή τους! Βιβλία ολόκληρα έχουν γραφτεί, προκειμένου να συγκεντρώσουν όσες από αυτές τις θυσίες έγιναν ευρέως γνωστές και η μνήμη τους δεν χάθηκε. Όλως ενδεικτικώς, θα αναφέρουμε δύο εξ αυτών, μα στο μέλλον θα πρέπει να κάνουμε ένα γενικώτερο αφιέρωμα για τούτο το τόσο σημαντικό θέμα:

1. Ιερεύς Γεώργιος Σιούλης, από το χωριό Αγία Αναστασία Ιωαννίνων. Ήταν εντεταγμένος στην Εθνική Αντίσταση, γι’ αυτό οι Γερμανοί τον συνέλαβαν μαζί με άλλους αγωνιστές, προκειμένου να του αποσπάσουν πληροφορίες, μα τα βασανιστήρια που του έκαναν, δεν τον ελύγισαν. Τον μαχαίρωσαν στο πρόσωπο και στο σώμα και, στην συνέχεια, τον έκαψαν ζωντανό, μαζί με τους υπολοίπους. Δύο χωρικοί, τους βρήκαν. Στάχτη και καμένα κόκκαλα παντού. Κατά θαυμαστό τρόπο, μόνο το σώμα του παπά είχε μείνει ακέραιο. Το πρόσωπό του ήταν τρυπημένο με μαχαίρι. Στην τσέπη του βρέθηκε η Καινή Διαθήκη.

2. Πατέρες Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων. Ύστερα από τον θάνατο κάποιων Γερμανών Στρατιωτών από Αντάρτες, Γερμανοί πήγαν στο Μέγα Σπήλαιο και για αντίποινα συνέλαβαν τους μοναχούς του. Τους οδήγησαν σε μια κοντινή τοποθεσία, την «Κισσωτή». Τελευταίος στην σειρά λόγω της κούρασης, και ο πρώην ποιμένας τους, ο Γαβριήλ Κόσσυφας, ο γηραιότερος της Μονής, 96 χρονών. Τα πολυβόλα ήταν ήδη στημένα, όταν έφτασαν. Οι μελλοθάνατοι, δεν είχαν αμφιβολία για το τι τους περιμένει. Ο Γερμανός επί κεφαλής, διατάζει τους δεσμώτες του να ζητωκραυγάσουν υπέρ του Χίτλερ. «Όχι, παιδιά μου!», φωνάζει ο γέρος προεστώς της Μονής, «Εμείς, ας σηκώσουμε τα μάτια στον ουρανό κι ας φωνάξωμε ‘ζήτω η αιωνία Ελλάς’»! Ζητούν ο ένας από τον άλλον συγχώρεση και ξαφνικά η Κισσωτή αντιλαλεί από ψυχωμένες ζητωκραυγές: Ζήτω η Ελλάς! Ακολούθησε ο ήχος των πολυβόλων…

Τα σεπτά τους σώματα, οι Γερμανοί τα πέταξαν σε μια διπλανή χαράδρα.
Αιωνία τους η Μνήμη!

Βιβλιογραφία:

1. «Η Αθήνα του ’40 και της κατοχής», Γιάννη Καιρόφυλα, εκδ Ίρις-Φιλιππότης, σελ. 36.
2. Εφημ. “Απογευματινή”, άρθρο “Οι εικόνες των θαυμάτων”, Σάββατο 15 – Κυριακή 16 Αυγούστου, 2009, φ. 1.297 (18.242), σελ. 12
3. «Τι είπαν οι ξένοι για την Ελλάδα», Αλκιβιάδους Μπεναδρή – Κωνσταντίνου Σπίνου, εκδ. Νέα Θέσις, σελ. 91-92.
4. «Ιερείς και Μάρτυρες της Κατοχής», Γ.Δ.Κούβελα, εκδ. Τήνος, σελ. 11-14.
5. «Εκτελεσθέντες & Μαρτυρήσαντες κληρικοί, 1941-1949», Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, εκδ. Ελεύθερη Σκέψις, σελ. 105-107.
6. http://www.egolpio.com/HISTORY/thavma_ellhnwn_40.htm
7. http://www.eaan.gr/h27-metax-oxi.htm
8. «Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940», Βικιπαίδεια.
9. «Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος» , Βικιπαίδεια.>>
http://www.antibaro.gr/index.php?option … Itemid=297