Το ψυχολογικό κενό μετά από ένα εμφύλιο πόλεμο

Το ψυχολογικό κενό μετά από ένα εμφύλιο πόλεμο
`Ολγα Ζαχαράκη
Το θέμα του ποιήματος είναι ο πόνος για την απώλεια ανθρώπινων ζωών στη διάρκεια του
Εμφυλίου πολέμου.Ο ποιητής τους χαρακτηρίζει “αδελφούς” του,όμως η λέξη παίρνει την
Πλατιά της έννοια,εννοεί συναδέλφους,φίλους,αγαπητά πρόσωπα.
Στην αρχή του ποιήματος φαίνεται πως η πίστη του στο Θεό μπορεί να απαλύνει κάπως τον
Πόνο.Αισθάνεται σιγουριά,όταν στο ρυθμό των δικών του βημάτων ακούει εκείνα του Θεού.
Αισθάνεται παρηγοριά,όταν σκέφτεται ότι,παρ’όλο που τ’αδέλφια του δεν μπορούν να τον ακούσουν πια,τουλάχιστον μπορεί να τον ακούσει ο Θεός.Ο Θεός είναι η σκέπη που τον
Προστατεύει,η φωτιά που τον ζεσταίνει την καρδιά και ο λύχνος που χαρίζει φώς στη ζωή του.
`Ομως στην τελευταία στροφή τα πράγματα αλλάζουν.Ο ποιητής αναφωνεί ότι,παρ’όλη τη βοήθεια που δέχεται από την πίστη στο Θεό,το κενό δεν καλύπτεται,η πληγή δεν μπορεί να
Επουλωθεί,η απώλεια των αδελφών,των συνανθρώπων,είναι αισθητή.Η μοναξιά που ακολούθησε τον εμφύλιο πόλεμο δεν μπορεί να ξεπεραστεί με κανένα τρόπο.