Το τέλος της ελπίδας

Το τέλος της ελπίδας

Ιωσήφ Κασεσιάν

Περιορισμένη στο χώρο που περιέβαλλαν τα τείχη της,αποδυναμωμένη,πτωχή,

Αποψιλωμένη πληθυσμιακά,σκιά του παλαιού εαυτού της,η Κωνσταντινούπολη

Εξακολουθούσε να προκαλεί το δέος ακόμα και μόνο με την ανάμνηση του

Παρελθόντος μεγαλείου της.

Η επιτυχής αντίστασης της σε δεκαδές προηγηθέντες πολιορκητές ενέπνεε μια,

Όχι εντελώς αβάσιμη,εμπιστοσύνη στην ικανότητα της ν’αποκρούσει τη στρατιά

Του νεαρού Τούρκου σουλτάνου Μωάμεθ `Β

Η πτώση της,παρότι πιθανολογείται προ πολλού και θα μπορούσε να έχει

Επέλθει ήδη από το 1402,αιφνιδίασε τους πάντες και προκάλεσε οδύνη

Ακόμα και στην καθολική Ευρώπη.Ωστόσο ,τα χριστιανικά έθνη της Ανατολής

Ήταν εκείνα που θρήνησαν περισσότερο τη δύση του ήλιου της ανατολικής

Χριστιανοσύνης.Γιατί από εκείνη είχαν δεχθεί τα φώτα του χριστιανισμού

Και είχαν μιμηθεί στον πολιτισμό.Με την `Αλωση έσβηνε η τελευταία

Ελπίδα για απαλλαγή των ιδίων από τον τουρκικό ζυγό.