Η ζωή θέλει προσοχή…

Ο Γιάννης είχε ως πρότυπο τον πατριό του Αθανάσιο.Στη κατοχή ήταν
Σαμποτέρ του πολεμικού ναυτικού και ύστερα από τον εμφύλιο
Εξελίχθηκε σε σπουδαίο πράκτορα της ΕΥΠ.Χαμένος στη βιοπάλη
Και συντηρητικός,θέλησε να έχει ένα υγιές πνευματικό πρότυπο για
Τον ίδιο και το παιδί του.
Κατά το 1989,μόλις ξεχρέωσε και άρχισε τις έκδρομες,πήγε σ’ένα
Μικρό χωριό της Μακεδονίας.Τρόμαξε,μα ο Αθανάσιος του είπε ότι
Ήταν ο striker και ο ενημερωτής για τον σύνδεσμο Σκοπιανών και Ισλαμιστών.
Ο βιοτέχνης Γιάννης τρόμαξε και τον άφησε στη μοίρα του.`Ενιωσε και ο ίδιος
Ότι δεν ήταν έτοιμος να δεθεί μ’ένα σκληρό πράκτορα.
Κάποια μέρα ήταν στεναχωρεμένος από τις αναποδιές της δουλειές και θέλησε
Να δεί τον πατριό του να του πεί την συμβουλή του.Κάποτε είχε και αυτός εργοστάσιο στον Πειραία με υφάσματα.Πήρε ένα κουτί γλυκά και πήρε τον
Δρόμο για την Νάουσα,ώσπου έφθασε στο χωριό.Πάρκαρε κοντά
Στο μοιραίο σπίτι όπου είδε την γυναίκα,την Αλεξία,να κλαίει και να λέει ότι ο
Θανάσης,έτσι τον έλεγε,έχασε το..χέρι του σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την
Τουρκική μαφία.Κάποτε,νέος,είχε μπλέξει με μια χανούμισσα και την χρωστούσε
Κάποια χρήματα.Ο πράκτορας ισχυριζόταν ότι της έδωσε,μα αυτή ζητούσε τον τόκο
Που δεν τον είχε να τον δώσει άμεσα και έγινε το κακό.
Ο Γιάννης,μπήκε στο σπίτι και είδε αιμόφυρτο τον πατριό γεμάτο φόβο και κακία.
Του ευχήθηκε καλή ανάρρωση και έφυγε μετά μισή ώρα.Πήγε σ’ένα ζαχαροπλαστείο
Στα Γιαννιτσά και έκλαιγε την ώρα που έτρωγε την τουλούμπα.Ποτέ του δεν πίστεψε
Ότι υπήρχε τόση κακία στον κόσμο.Να που υπήρχε.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης