Το περάσμα της νιότης

Το πέρασμα της νιότης
Μίμνερμος
[inline:ml.jpg]
Κρύος ίδρωτας πάραυτα το σώμα όλο πιάνει,
Τ’άνθος των νέων συντρόφων μου ο νους άνα σκεφτεί
Έπρεπε ό,τι είναι χαρωπό και ωραίο,να μην πεθάνει,
Μα σύντομη ‘ναι ως όνειρον η νεότη η θαλερή
Γοργά το γήρας τ’άχαρο και τ’άσχημο μας φθάνει
Κι απάνω στο κεφάλι μας φορτώνεται βαρύ,
Που μισητό τον άνθρωπο και αγνώριστο τον κάνει
Και του χαλάει και μάτια και νουν άμα χυθεί.