Το οθωμανικό χαράτσι

Το χαράτσι
Μιχάλης Λαμπρυνίδης
[inline:ox.jpg]
Το “Χαράτσι” βάραινε για δώδεκα αιώνες ανηλεώς τους μη μουσουλμάνους
Υπηκόους του οθωμανικού κράτους,μέχρι τις μέρες της Συνθήκης των Παρισίων.
`Ισως ο τρόπος με τον οποίο επιβαλλόταν ο κεφαλικός αυτός φόρος (τζιτζιέτ-χαράτζ)
Να δικαιολογεί την αποστροφή της κοινής γνώμης.Και ίσως να ήταν αυτός ο λόγος
Που προκάλεσε τα φιλάνθρωπα αισθήματα των Ευρωπαίων διπλωματών που
Συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι μετά τον Κριμαικό πόλεμο.Στην πραγματικότητα το
Χαράτσι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η εξάγορα της στρατιωτικής υποχρεώσης από
Τους μη μουσουλμάνους υπηκόους του Σουλτάνου,οι οποίοι εξαρτώνταν από αυτή.
Ο Μωαμεθανισμός,από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του,αποτέλεσε κράτος καθαρά
Θεοκρατικό,που επεδίωκε κύρια ένα σκοπό: Την επικράτηση του Κορανίου.`Ετσι,λοιπόν,οι
Στρατευμένοι κάτω από τις σημαίες του Κορανίου,έπρεπε να είναι πιστοί μουσουλμάνοι.
Κατ’ανάγκη,λοιπόν,όλοι οι ετερόθρησκοι υπήκοοι των Σουλτάνων,οι άπιστοι Γκιαούρ,
Κρίνονταν ανάξιοι της στρατιωτικής υποχρεώσης και όφειλαν να την εξαγοράσουν με την
Καταβολή του κεφαλικού φόρου.Βέβαια ο τρόπος της επιβολής αυτού του φόρου,ήταν μάλλον
Περισσότερο επαχθής από το δικό μας “αντισήκωμα” (Ο χωρικός που δεν είχε να πληρώσει λόγω κακής σοδειάς οδηγούνταν από το στρατολόγιο στον δήμιο και τον αποκεφάλισαν).