Το μνημείο του Παρθενώνα

Το μνημείο του Παρθενώνα
Μαρία Τζαμαλή
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που,είτε η μοίρα είτε ο Θεός,του χαρίζει
Απλόχερα τ’αγαθά του πλούτου,της ειρήνης και της ευημερίας.Ευτυχισμένος και ευγνώμονας στο Θεό του,ο άνθρωπος εκφράζει τότε με την τέχνη του τα αισθήματα του αυτά,χαρίζοντας
Παράλληλα στην αιωνιότητα τον καρπό της ευτυχίας και της ευημερίας.`Οταν μάλιστα αυτά τα έργα τέχνης τυχαίνει να γίνονται από άτομα ή κοινωνίες με ανεπτυγμένη την αίσθηση του ωραίου,εξαιρετική ευαισθησία και βαθύ πολιτισμικό πλούτο,αποτελούν πια μνημειώδη μεγαλουργήματα,θαύματα φτιαγμένα με θεική συνεργασία.
Η Αθήνα, “Η διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι” πήρε λάμψη από ένα τέτοιο έργο τέχνης,την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα και τους άλλους της ναούς.Πάνω στον άγριο βράχο,όπου η φύση έχει σμιλέψει ένα άλλο καλλιτεχνικό αριστούργημα,η δουλειά εκατοντάδων δούλων,εργατών,τεχνητών και καλλιτεχνών,γέννησε μέσα σε 9 χρόνια (447-438) ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής,γλυπτικής και ζωγραφικής τέχνης.Στη σάρκα του κάτοπτρου πεντελικού μαρμάρου ο λαός της Αθήνας του Περικλή,μιας Αθήνας που βρίσκονταν τότε στο υπέρτατο σημείο της ακμής της,σκάλισε και ζωγράφισε την ομορφιά,
Ευχαρίστησε τους θεούς και ύμνησε τη δόξα του,ενώ την ίδια στιγμή σφράγισε την παγκόσμια
Ιστορία με τη χρυσή βούλα.
Ο χρόνος,όσο κι αν πέρασε,δε στάθηκε ικανός να σβήσει το θεικό αποτύπωμα από τον ιερό
Βράχο,να διώξει το δέος από τα μάτια του επισκέπτη ή του προσκυνητή,καθώς κοιτάζει το έργο
Της φαντασίας ενός λαού που μίλαγε με τους θεούς του.