Το αληθινό πρόσωπο της Ευρωπαικής διπλωματίας
Εμμανουήλ Πρωτοψάλτης
[inline:ec.jpg]
Η απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων για τη δημιουργία αλβανικού κράτους
Έλαβε συγκεκριμένη μορφή με το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17 Δεκεμβρίου
1913),με το οποίο επιδικάστηκαν στην Αλβανία οι καζάδες Χειμάρρας,Δελβίνου
Αργυροκάστρου,Τεπελενίου,Λιασκοβικίου,Κολωνίας και Κορυτσάς καθώς και
Τμήμα του καζά Πωγωνίου.Οι κάτοικοι των επαρχιών αυτών που ξεπερνούσαν
Τις 300 χιλιάδες,ήταν,κατά το μεγαλύτερο μέρος τους χριστιανοί και είχαν ελληνική
Εθνική συνείδηση.`Όμως τα συμφέροντα της Ιταλίας και της Αυστρίας υπερίσχυσαν
Του διεθνούς δικαίου και της ηθικής.
Την απόφαση τους αυτή ανακοίνωσαν οι Δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Τουρκία
Στις 14 Φεβρουαρίου 1914 και αξίωσαν την αποχώρηση του ελληνικού στρατού απ’τα
Επιδικασθέντα στην Αλβανία εδάφη,με τη δήλωση ότι απ’τη συμμόρφωση της Ελλάδος
Εξαρτάται η παραχώρηση σ’αυτήν των νησιών του Αιγαίου.
Η ελληνική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε έντονα για τη δυσμενή απόφαση των ισχυρών
Της Ευρώπης,αναγκάστηκε όμως να δεχθεί τη θυσία της Βόρειας Ηπείρου,για να μην
Αντιμετωπίσει τη δυσμένεια των Ευρωπαίων στο θέμα των νησιών του Αιγαίου.

Το αληθινό πρόσωπο της ευρωπαικής διπλωματίας
Βλάσης Αγτζίδης
[inline:ed.jpg]
Το τελικό πολιτικό χτύπημα κατά του δικαιώματος επιβίωσης και αυτοκαθορισμού των
Ελλήνων της Μ.Ασίας,το έδωσαν οι τρείς συμμαχικές χώρες (Αγγλία,Γαλλία,Ιταλία) όταν
Απέρριψαν το αγωνιώδες αίτημα των Μικρασιατών για δημιουργία αυτόνομου μικρασιατικού
Κράτους με πρωτεύουσα τη Σμύρνη.Απείλησαν επίσης και την ίδια την κυβέρνηση των Αθηνών
Με ένοπλη αντιμετώπιση,στην περίπτωση που ο ελληνικός στρατός επιχειρούσε να καταλάβει
Την Κωνσταντινούπολη.
Στο λιμάνι της Σμύρνης την ημέρα των φοβερών σφαγών του άμαχου πληθυσμού (Σεπτέμβριος του 1922) βρίσκονταν 21 συμμαχικά πλοία,από τα οποία κανένα δεν έδειξε
Ενδιαφέρον για τη σωτηρία του ντόπιου πληθυσμού.Η μόνη έννοια ήταν η προστασία των
Προξενείων τους.Οι εκπρόσωποι των “συμμάχων” θαύμαζαν απαθείς κι ολότελα αδιάφοροι στο
Φρικτό θέαμα.