Το άδοξο τέλος του Χαρίλαου Τρικούπη

Το άδοξο τέλος του Τρικούπη
Ο.Αναστασίου
[inline:trk.jpg]
Στις 30 Μαρτίου του 1896,ο τηλέγραφος φέρνει τα “μαύρα μαντάτα” στην πολύβοη πρωτεύουσα
Του ελληνικού βασιλείου,που ζει το μεθύσι των πρώτων ολυμπιακών αγώνων.Ο Χαρίλαος Τρικούπης δε ζει πιά! `Αφησε την τελευταία του πνοή,εκεί στις Κάνες της Γαλλίας,αυτοεξόριστος
Κι απογοητευμένος.
Η καρδιά του κάθε πολίτη σταματά να χτυπά κι ένας κόμπος πνίγει τη φωνή φίλων και αντιπάλων του: Ο Τρικούπης νεκρός! `Ολοι νιώθουν πως η Ελλάδα από τη μια στιγμή στην
Άλλη,έγινε φτωχότερη.
Η χαρμόσυνη Αθήνα σαβανώνεται κι οι καμπάνες των εκκλησιών ηχούν πένθιμα.Κάτι σαν
Αίσθημα ενοχής αγκαλιάζει το έθνος.Ο Τρικούπης νεκρός! Λίγους μήνες πρίν,τ’ανάκτορα κι οι
Ξένοι κεφαλαιούχοι τον είχαν ανατρέψει από την εξουσία.Και στις εκλογές που ακολούθησαν
Το κόμμα του είχε συντριφτεί κι ο ίδιος δεν είχε κατορθώσει καν να εκλεγεί βουλευτής.Οι
Συμπατριώτες του,οι Μεσολογγίτες τον είχαν “μαυρίσει” κι είχαν προτιμήσει,αντί γι’αυτόν,κάποιον άσημο βλαχοδήμαρχο της περιοχής: Τον Γουλιμή!