Τιμή στους ήρωες της μάχης στο Μανιάκι

Τιμή στους ήρωες της μάχης στο Μανιάκι
Αντώνης Μπιτσιάνης
[inline:mn.jpg]
Εις το Μανιάκι,επι της κορυφής του λόφου,εκ των τριακοσίων μαχητών δεν
Απέμεινεν ούτε ένας ζωντανός.Ο ήλιος προβάλλων,από τας χιόνας των βουνών,
Τους εχαιρέτισεν όλους,εφώτισε τας λευκάς φουστανέλλας,εχαίδευσε τας μαύρας
Κόμας των,απήστραψεν εις τας φλογερούς τους οφθαλμούς,κατωπρίσθη εις τον
Χάλυβα των σπαθιών των,εχρύσωσε των αρμάτων τας λαβάς.Και τώρα δύων εκεί
Κάτω,μέσα εις το πέλαγος,τους αποχαιρετίζει,λυπημένους,νεκρούς σκορπισμένους
Επάνω εις το χώμα,και χάνεται,αργά αργά ως μέγαν κλειόμενον ερυθρό όμμα,όπερ
Σβύνον θέλει ακόμη να ρίψη τελευταίον βλέμμα προς τους γενναίους.`Ολη την
Ημέρα άσιτοι και άποτοι επάλαισαν προς την θύελλα των σφαιρών,αντέστησαν εις
Την χάλαζαν των βομβών,κατήσχυναν την βροχήν των μυδρών,εχλεύασαν την ορμήν
Της ρομφαίας και της λόγχης την βίαν.Και αφού έφαγαν την μπαρούτην με την
Φούχταν,αφού και το έσχατον σπειρί της εσώθη μέσα εις τις παλάσκες των,αφού
Ερραγίσθη και του τελευταίου όπλου των η κάννα,αφού και το ύπατον γιαταγάνι
Έσπασε μέσα εις το χέρι των,έπεσαν χαμαί,άψυχοιναί,ηττημένοι όχι.
[Μητσάκης]

Ερμηνεία του κειμένου
Ο ήλιος που συμμετέχει στα δρώμενα και τα παρακολουθεί και είναι μάρτυρας της θυσίας,όταν πρόβαλε κατά την Ανατολή του,βρήκε όλους τους μαχητές όρθιους,
Ζωντανούς και αποφασισμένους να πεθάνουν για το καλό της πατρίδος.Τους
Χαιρέτισε,τους φώτισε,χαίδεψε τα μαλλιά τους,άστραψε στα μάτια τους,αντιφέγγισε
Στα ατσάλινα σπαθιά τους και χρύσωσε τις λαβές των όπλων τους.
Η εικόνα όμως είναι τελείως διαφορετική κατά τη Δύση του.Το φώς και η ζωή,η χαρά
Και η λάμψη αντικαθίστανται από τη θλίψη και το θάνατο,καθώς τα παλικάρια κείτονται
Όλα νεκρά και σκορπισμένα στον αιματοβαμμένο λόφο.Ο ήλιος νιώθει την ανάγκη να
Τους αποδώσει τον τελευταίο χαιρετισμό σε ένδειξη σεβασμού ρίχνοντας μια τελευταία
Ματιά στους γενναίους που έπεσαν στο πεδίο της μάχης χωρίς να ηττηθούν.