Τα τελμήρια της προδοσίας (1922)

[ `Όταν ο Δημήτριος Γούναρης υποσχόταν τον Νοέμβριο του 1920 επιστροφή των πολεμιστών στις εστίες τους,όλοι φαντάζονταν ότι ο Πατρινός πολιτικός είχε κάποιο πλάνο για ειρηνική διευθέτηση του μικρασιατικού ζητήματος υπέρ του ελληνικού βασιλείου.Κανένας δεν πίστευε ότι ο Γούναρης αιφνιάζοντας τους πάντες θα υπέγραφε τον Μάρτιο του 1922 σύμφωνο με το οποίο παρέδιδε εν λευκώ την Εντολή Σμύρνης στους Συμμάχους οι οποίοι κυνικότατα όρισαν την εκκένωση της Ιωνίας από τους `Ελληνες— Το Χθές]

Τα τεκμήρια της προδόσιας (1922)
Γιάννης Καψής

[inline:dm.jpg]
Η Μικρασία δε χάθηκε όταν άρχισε η τουρκική επίθεση.Η εγκατάλειψη της είχε προαποφασιστεί-ήταν ένα έγκλημα εκ προμελέτης.Στις 10 Απριλίου του 1922 ο διοικητής της χαρτογραφικής υπηρεσίας στρατού Αναγνωστοπούλου,σε διαταγή Δ.Πετρίδη,γράφει: «Η μη μέχρι σήμερον ενίσχυσις του προσωπικού υμών υπό της Στρατιάς…εμβάλλει ημάς τις σοβαράς ανησυχίας,ανησυχίας περί της τύχης περί χαρτογράφησης της Μ.Ασίας,δι’ήν τόσην ευθύνην έχομεν έναντι του ελληνικού έθνους.Δυστυχώς η εκκένωσις της Μικράς Ασίας φαίνεται επί του παρόντος αμετάκλητος,άγνωστον πότε θ’αρχίσει…» Η διαταγή αυτή αποκαλύπτει δύο καταλυτικά στοιχεία: α ) `Ότι η εγκατάλειψη της Μικρασίας είχε αποφασιστεί πολύ πρίν εκδηλωθεί η τουρκική επίθεση και β ) `Ότι είχε αποφασιστεί να εγκαταλειφθούν στην τύχη τους οι Μικρασιάτες,διότι αν επέστρεφαν στην Ελλάδα,θα κατεψήφιζαν τον Κωνσταντίνο και τους θεράποντες του.