Τάσεις αυτονόμηση του ελληνικού στοιχείου μέσα από το Πατριαρχείο

[inline:ok.jpg]
Τάσεις αυτονόμησης του ελληνικού στοιχείου μέσα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο
Παρασκευάς Κονόρτας

Τον 18ο αιώνα η Οθωμανική διοίκηση χρησιμοποιεί τόσο για τους `Ελληνες χριστιανούς,για τους Εβραίους και για τους Αρμένιους τον όρο Μιλέτ που δηλώνει την αναγνωρισμένη από το κράτος θρησκευτική κοινότητα που τελεί υπό την δικαιοδοσία ενός θρησκευτικού ηγέτη.
Την ίδια εποχή το ποίμνιο δεν ονομάζεται κεφερέ.Χρησιμοποιείται από την διοίκηση ο όρος Τζιμμί,ο μη μουσουλμάνος που πληρώνει κλεφαλικό φόρο.Αργότερα επικρατεί ο όρος ραγιάδες,χριστιανοί που πληρώνουν κεφαλικό φόρο και είναι υπήκοοι ή τελούν υπό την δικαιοδοσία κάποιας αρχής.
`Ηδη το σύνολο του ποιμνίου αποκαλείται με το όνομα Ρούμ που σημαίνει κοινωνιολογικά την αναγνωρισμένη ορθόδοξη κοινότητα.Ο Πατριάρχης φέρει τον τίτλο Πατριάρχης Ρωμαίων.
Οι αλλαγές αυτές υπέρ του Ελληνισμού οφείλεται στο κυρίαρχο κωνσταντινουπολίτικο ελληνόφωνο ορθόδοξο περιβάλλον το οποίο,μέσω της εξουσίας και του κύρους που αποκτά,πετυχαίνει να αλλάξει τους όρους που το προσδιορίζουν και γενικότερα την αντίληψη της Οθωμανικής διοίκησης για το σύνολο της κοινότητας.