Σαμουράι

ΣΑΜΟΥΡΑΪ
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ

του ΕΡΙΚ ΜΕΛΙΕΝ
[inline:sm.jpg]

Θυσία στον βωμό του εκσυγχρονισμού της ιαπωνικής κοινωνίας που εγκαινίασε ο νέος αυτοκράτορας Μεϊτζί, οι παραδοσιακοί πολεμιστές συνετρίβησαν από τον αυτοκρατορικό στρατό το 1877. Και από τότε πέρασαν στον χώρο του θρύλου.

Κάτω από τον μολυβένιο ουρανό η μάχη θα αρχίσει σύντομα. Ο αυτοκρατορικός ιαπωνικός στρατός, ντυμένος με φράγκικες στολές, είναι χάρμα οφθαλμών. Παραταγμένοι μπροστά από μια συστοιχία κανονιών που έχουν καταφθάσει από την Αγγλία, οι στρατιώτες περιμένουν με αγωνία τη διαταγή της επίθεσης. Στην άλλη πλευρά της πεδιάδας, οι σαμουράι με τις αστραφτερές πανοπλίες προετοιμάζονται. Οπλισμένοι με τόξα και σπαθιά, υπό τις διαταγές του Σάιγκο Τακαμόρι, δεν είναι παρά μια χούφτα μπροστά στις χιλιάδες των αυτοκρατορικών. Στα μάτια τους βλέπεις γραμμένη την αποφασιστικότητα εκείνων που είναι έτοιμοι να πεθάνουν έντιμα. Αυτή η σκηνή της ταινίας του Έντουαρντ Σβικ, Ο Τελευταίος Σαμουράι (2003), αναπαριστά την τελευταία μάχη αυτών των θρυλικών πολεμιστών, η οποία εκτυλίχθηκε το 1877, σύμφωνα με την καθαρότερη παράδοση του μπουσίντο – κυριολεκτικά, του Δρόμου του Πολεμιστή.
Ήδη από το 1873 οι σαμουράι βρίσκονταν ενώπιον της πιο σοβαρής κρίσης στην ιστορία τους. Το άνοιγμα της Ιαπωνίας προς τη Δύση αναστάτωσε την πολιτική και την κοινωνιολογική ισορροπία του Αρχιπελάγους. Μετά τη λήξη ενός αδελφοκτόνου πολέμου, ανέβασαν στον θρόνο, το 1868, τον νεαρό αυτοκράτορα Μεϊτζί (1852-1912). Όντας πια ανώτατος άρχων, ο Μεϊτζί αρνείται στους σαμουράι το δικαίωμα να διατηρήσουν τις παμπάλαιες παραδόσεις τους και προτιμά να περιβάλλεται από συμβούλους φερμένους από την Ευρώπη και την Αμερική. Οι δρόμοι του Τόκιο πλημμυρίζουν από «μακρομύτηδες βαρβάρους» με σκούρα κοστούμια. Αν και καχύποπτος αρχικά, ο πληθυσμός μαθαίνει να εκτιμά τις τεχνολογικές καινοτομίες: ο τηλέγραφος και, στη συνέχεια, ο σιδηρόδρομος αναπτύσσονται ταχύτατα. Τι αντίθεση, όταν αυτοί οι επιχειρηματίες, που ήλθαν από το Λονδίνο και το Παρίσι, διασταυρώνονται με ομάδες από ρονίν (σαμουράι χωρίς πάτρωνα), ντυμένους με τα γιουκάτα τους (κιμονό) και ζωσμένους με τα δύο σπαθιά (το κατάνα και το κοντύτερο ουακιζάσι ) των μπούσι (πολεμιστών)!