Ο κατακερματισμός της ελληνικής κοινωνίας

Ο κατακερματισμός της ελληνικής κοινωνίας
`Αγγελος Δημητρίου

[inline:kt.jpg]
Ο Ελληνισμός σαρκωνόταν πάντοτε ως εκκλησιαστικός τρόπος ζωής με έμπεδο μεταφυσικό υπόβαθρο,γεννήτορας οικουμενικού αρχέτυπου υποδείγματος πολιτιστικής
Δημιουργίας.
Την «πόλιν» διαδέχθηκε η ενορία,η αυτοδιοίκηση,ο κοινοτισμός.Ο βίος και η νοηματοδότηση του εκκεντρωνόταν στην κοινωνία των σχέσεων,των αλληλο
Συμπληρούμενων μοναδικών ετεροτήτων.Γι’αυτό και η ελληνικότητα δεν στεγανοποιήθηκε,αλλά διαχύθηκε με αμφίπλευρη διαπολιτισμική επαφή.Στην αρχαική
Και κλάσική εποχή η ύπαρξη είχε αντίκρυσμα το γίγνεσθαι της «πόλεως» και τη μετοχή σ’αυτό.Στους χρόνους της δουλείας,μα και προηγουμένως στους μεσαιωνικούς,η δόμηση
Της κοινωνίας μιμούνταν ανάλογα το Τριαδικό Δόγμα της κενωτικής αγάπης,της
Εμπιστοσύνης,της αλληλοπεριχώρησης.
Τούτα ήταν,όχι μόνο αυτονόητα,αλλά συστατικές,οργανικές προυποθέσεις ορισμού της
Υπαρκτικής φύσης και ιδιαιτερότητας του ελληνικού ζήν.Ο αρχαίος πολίτης-ανεξαρτήτως καθεστώτος και πολιτεύματος-δεν αντιλαμβανόταν την ύπαρξη του,παρά σαν σχέση με τον συμπολίτη του και το κοινό σώμα.Ο Χριστιανός εκμηδένιζε το «εγώ»
Του προκειμένου να αγαπήσει το πλησίον του ως εαυτόν στα πλαίσια της ενοριακής κοινοτικής ζωής.Προαπαιτούμενο μιάς τέτοιας στάσης ζωής είναι η αυτογνωσία ώστε-στο επίπεδο της πολιτικής-κυβερνώμενος και κυβερνήτης να αποδέχονται την ιεράρχηση
Και την κατανομή ευθυνών και δικαιωμάτων.
Η νεωτερικότητα και οι όψιμες νεοφιλελεύθερες οικονομικές θεωρίες-επιδρώντων σαφώς και άλλων παραγόντων-κερμάτισαν την ελληνική κοινωνία,μετάλλαξαν τα
Πρόσωπα σε ανταγωνιστικές ατομικότητες,μονάδες απορρόφησης καταναλωτικών ψιμυθίων.