Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης ,αυτοδημιούργητος έμπορος ,δεν έλλειψε από τον αγώνα του 1821.Μόλις έπεσαν οι πρώτες ντουφεκιές ,πήρε το όπλο του,σύναξε τους άνδρες του και
άρχισε να πολεμάει τον Τούρκο.Στην αρχή όλα πηγαίναν καλά:Τα επαναστατικά στρατεύματα
απελευθέρωναν την Στερεά Ελλάδα και αποκαταστατούσαν επικοινωνία με την Πελοπόννησο.
Τα προβλήματα αρχίσαν στα 1824 με την έναρξη των εμφυλίων πολέμων.Ο Μακρυγιάννης
ήθελε τις επαναστατικές περιοχές ενωμένες και μόνο μετά το την εξόντωση του Τούρκου δυ-
νάστη να ξεκαθαριστεί ο ρόλος της κάθε περιοχής.Οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί δεν τον ακούσαν
και ξεκίνησαν αλληλοσπαραγμό με τα γνωστά αποτελέσματα:Την επέμβαση των Δυτικών στα
ελληνικά πράγματα.
`Οταν οι `Ελληνες πανηγύριζαν για την έλευση των Βαυαρών,ο Μακρυγιάννης ήταν τελείως
αντίθετως.Πίστευε οτι ο τόπος δεν γύριζε σελίδα ,οτι απλώς έφευγε ο Τούρκος δυνάστης και τον
αντικαστούσε ο άξεστος Γερμανός.Πράγματι από την πρώτη στιγμή,η Αντιβασιλεία έκανε ό,τι
περνούσε από το χέρι της για να πείσει τον μέσο πολίτη οτι αποτελούσε την συνέχεια της Φραγκοκρατίας:`Οχι μόνο φυλάκισε τον “Γέρο του Μοριά” για ασήμαντη αφορμή,μα εξέδωσε
και διατάγματα στη γερμανική που καμμία σχέση δεν είχαν με την ελληνική πραγματικότητα.
Τότε ξεσηκώθηκε ο στρατηγός Μακρυγιάννης και έκανε στάση εναντίον του `Οθωνα για να
ζητήσει σύνταγμα ώστε να δημιουργηθούν ντόπιες θεσμικές δυνάμεις που να ελέγχουν την δράση
του βαυαρικού παρακράτους.Χάρη στην ενωμένη δράση του αθηναικού λαού,οι `Ελληνες κατάφεραν
να αποκτήσουν σύνταγμα.Παρά την οικονομική εξάρτηση στο ξένο κεφάλαιο,δημιουργήθηκε η αίσθηση οτι ο ελληνικός λαός γυρνούσε σιγά-σιγά στις παραδόσεις της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας.
Ο Μακρυγιάννης πρόλαβε να δεί την απομάκρυνση του `Οθωνα από την Ελλάδα.Βαθιά δημοκρατικός ,ο στρατηγός πίστευε οτι ήρθε η ώρα της αυτοδιοίκησης των Ελλήνων.Καλά που
πέθανε νωρίς και δεν είδε την δεινότερη επέλαση της ξενοκρατίας με την είσοδο των Γλυκσμπουργκ.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης

Ο Καυμός του Μακρυγιάννη

[inline:mk.jpg]
Ο Γιάννης Μακρυγιάννης μεγάλωσε σε μιά φτωχική οικογένεια και μεγάλος του κυημός ήταν να δει την πατρίδα του ελεύθερη.Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στο εμπόριο όπου και έμαθε να
ξεχωρίζει τον τίμιο από τον αγύρτη,τον φιλότιμο από τον πλεονέκτη.`Ισως έτσι να τέλειωνε και την ζωή του,εαν δεν ξεσπούσε η επανάσταση του 1821.
Μόλις η επανάσταση απλώθηκε στην Στερεά Ελλάδα,ο Μακρυγιάννης παράτησε την μέτρια ζωή του μικροαστού και ζώθηκε τα άρματα.Από την αρχή κράτησε ενωτικό ρόλο βάζοντας στην άκρη μακραίωνες διαφορές Ρουμελιωτών-Μοραιτών.Είναι χαρακτηριστικό οτι την εποχή των εμφυλίων πο-
λέμων(1823-1825) έμεινε στην Αθήνα προσπαθόντας να βρεί με τον Ανδρούτσο ένα δίκαιο πολίτευμα.
Τέλικα με την μεσολάβηση των μεγάλων δυνάμεων(Ναυαρίνο-1827) ο ελληνικός αγώνας είχε αίσιο τέλος:Μετά από τετρακόσια χρόνια δουλείας οι `Ελληνες θα αποκτούσαν την ανεξαρτησία τους από τους Τούρκους.Βέβαια τους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.Οι ευρωπαικές αυλές προέκριναν την λύση της μοναρχίας και όρισαν ως ηγεμόνα τον `Οθων Βίτελσμπαχ .Μαζί του κατέβηκε στη χώρα μας το απόβρασμα της βαυαρικής ολιγαρχίας.
Ο Μακρυγιάννης δεν είδε με καλό μάτι αυτή την εξέλιξη.Σαν τους περισσότερους σκεπτόμενους `Ελληνες πίστευε στα ιδανικά της αρχαίας Ελλάδας(ανεξαρτησία-αυτονομία-αυτάρκεια) και αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις να ανατρέψει αυτή την καρικατούρα διοίκησης που θύμισε
αποικιακή κυβέρνηση σε υποανάπτυκτη χώρα.Το πρώτο του βήμα ήταν η επανάσταση του 1843 με το οποίο ο ελληνικός λαός απόκτησε σύνταγμα,το μέσο για την κατοχύρωση των ατομικών του ελευθεριών.Στα 1863 έγινε το πιο αποφασιστικό βήμα:Η έξωση του Βαυαρού μονάρχη.Πλέον στην ελληνική κοινωνία υπήρχε μια αστική τάξη ικανή να αμφισβητήσει την βαυρική φεουδαρχία και τους συνεργάτες της.Ο μπάρμας-Γιάννης,μαέστρος στα κόλπα της οικονομίας,ήταν ο μυστικοσύμβουλος
της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου και των Αθηναίων συνωμοτών.
Ο Μακρυγιάννης ήταν από τους λίγους στοχαστές που κατάφερε να δεί τα οράματα του να γίνονται πολιτική πραγματικότητα.Οι αγώνες του είναι μια συμβολή για την εδραίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος στην χώρα και μια απόδειξη για την συμβολή του πατριωτικού κέντρου στην ανάδειξη του εθνικού μεγαλείου.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης