Ο επεκτατισμός της μεσοπολεμικής Ιταλίας

[inline:fi.jpg]
Η τρίτη χώρα που ανέπτυξε επιθετικές τάσεις ήταν η Ιταλία του Μπενίτο
Μουσολίνι ο οποίος καταλαμβάνοντας περίπου δικτατορικά την εξουσία με τη βοήθεια των γαιοκτημόνων και μέρους των βιομηχάνων κατάφερε να σχηματίσει ένα κράτος το οποίο βασιζόταν στο γιγαντιαίο κρατισμό και στη περιφρούρηση των ανατρεπτικών και μειονοτικών παρατάξεων απο τα σώματα ασφαλείας.
Για να καλύψη τα τεράστια οικονομικά ελλείματα που είχαν προκύψει απο την αποτυχημένη συμμετοχή της Ιταλίας στο μικρασιατικό πόλεμο και την αδυναμία των αγροτών του Νότου να καλύψουν τα εθνολογικά και οικονομικά τους κενά ώστε να εναρμονιστούν με τον ανεπτυγμένο Βορρά και να σχηματίσουν ένα συμπαγές δημοσιονομικό μέτωπο,ο Μπενίτο Μουσολίνι αποφάσισε να ακολουθήσει επεκτατική πολιτική τόσο στα Βαλκάνια οσο και στην Αφρική.
`Ηδη απο το 1923 η ιταλική κυβέρνηση είχε προσχωρήσει στην Αλβανία και δημιουργώντας τοπικές δολοφονίες αποπειράθηκε να καταλάβει τα Επτάνησα και πιθανώς και την `Ηπειρο και μάλιστα να νομιμοποιήσει τα επιθετικά του σχέδια μέσα απο την έγκριση οργανισμών διεθνούς κύρους όπως η Κοινωνία των Εθνών και η Πρεσβευτική Διάσκεψη.Βέβαια το όλο σχέδιο ματαιώθηκε χάρη στην συντονισμένη επέμβαση της Αγγλίας,μα κανένας έγκριτος διπλωμάτης της εποχής δεν ήταν σε θέση να υποσχεθεί εμπράκτως οτι τέτοιες πρωτοβουλίες θα σταματούσαν στο μέλλον.
Παράλληλα,η Ιταλία έκανε ενέργειες να ενεργοποιηθούν οι κτήσεις της στη Τυνησία και στη Λιβύη χωρίς όμως επιτυχία καθώς η Γαλλία έθεσε βέτο καθώς φοβόταν οτι τυχόν επανεμφάνιση των Ιταλών στη περιοχή θα ερχόταν σε αντίθεση με τα συμμαχικά οικονομικά συμφέροντα,κάτι που προβλημάτισε έντονα τις Η.Π.Α οι οποίες είχαν κακό προηγούμενο απο τη δράση της ιταλικής μαφίας στη περιοχή της Βόρειας Αμερικής.
Παρόλα αυτά ο Μουσολίνι συνέχισε να επιμένει τις τυχοδιωκτικές του δραστηριότητες καθώς είχε την κρυφή ενθάρρυνση τόσο της Γερμανίας η οποία χρησιμοποιούσε την Ιταλία ως μοχλό προώθησης των συμφερόντων τους και της Ρωσίας η οποία,μέσα απο το παραταξικό σχηματισμό της τσέκα και τον παραθρησκευτικό μηχανισμό της Ουνίας δημιουργούσε ενα διάδρομο διείσδυσης στα Βαλκάνια και την Αφρική.Επομένως το όραμα της κλειστής Μεσογείου μόνο ουτοπικό δεν ήταν και αποκτούσε επικίνδυνες διαστάσεις αν αναλογιστούμε οτι είχε σοβαρούς κρυφούς υποστηρικτές.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης