Ο εκπαιδευτικός διεθνισμός

[inline:school.jpg]
Μετά την μεταπολίτευση, τόσο στα κολέγια όσο και στο σχολεία της Μέσης εκπαίδευσης κυριαρχούν οι καθηγητές
μαρξιστικών πεποιθήσεων που ανήκουν είτε στην ριζοσπαστική είτε στην σοσιαλιστική αριστερά.Τα άτομα αυτά
μέσα από τις διδαχές τους και την συμπεριφορά τους στο διάλειμμα καλλιεργούν το πολυπολιτιστικό μοντέλο της
νέας τάξης πραγμάτων που θέλει τους `Ελληνες καταναλωτές και όχι πολίτες.
Καταρχήν,οι καθηγητές αντι να μεταδίδουν στους μαθητές την αγάπη για τα αρχαία,την ιστορία και την πατριδο
γνωσία τους περνάνε υπαινικτά οτι οι αγώνες του 1909-1949 για την ενοποίηση της Ελλάδος ήταν ιμπεριαλισμός
πάνω σε γειτονικές βαλκανικές μειονότητες (υποβοηθούνται και από τα αποστασιοποιημένα σχολικά εγχειρίδια)
και ότι οι εκδηλώσεις λατρείες και μνήμης πρός τους εθνικούς αγώνες (διαλέξεις,παρελάσεις) είναι σκέτος κρυφίως
φασισμός και προγονολατρεία.`Επειτα αντι να αγαπούν οι μαθητές την Ελληνορθοδοξία,μαθαίνουν από τους κα
θηγητές τους οτι είναι μιά κατεστημένη θρησκεία,εχθρική πρός τα συμφέροντα τα ταξικά του λαού.Επιπλέον,οι
μαθητές γαλουχούνται σε μιά στείρα θρησκειολογία όπου η κάθε αίρεση και το δόγμα μετατρέπονται σε ισότιμη
θρησκεία κύρους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες,ο εκπαιδευτικός διεθνισμός μετατρέπει τους έφηβους μας σε μιά αναλώσιμη μάζα
των πολυεθνικών χωρίς πολιτική συνείδηση με φοβία απέναντι στην αντιμετώπιση των κρίσιμων εθνικών ζητημά
των ακριβώς γιατί δεν έχουν την απαιτούμενη ιστορική γνώση για να κρατήσουν και την πρέπουσα συμπεριφορά.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης