Ο εθνομηδενισμός στον μεσοπόλεμο

Ο εθνομηδενισμός στον μεσοπόλεμο
Γιώργος Θεοτόκης
[inline:ks.jpg]
Από το 1922 η Ελλάδα έζησε και ζεί χωρίς στιγμή ενθουσιασμού,χωρίς ιδανικά,
Χωρίς την παραμικρή πεποίθηση στον εαυτό της.Για τούτο φθίνει,μαραίνεται,διαλύεται μέρα με τη μέρα.`Όλα κλονίζονται τριγύρω μας,και περισσότερο από το καθετί,το κράτος.`Οπου πατήσεις,βουλιάζεις.Τίποτε στέρεο,γερό,τίμιο.Τίποτα αληθινά ζωντανό,με τον παλμό και το σφρίγος της νεανικής ζωής.Η διοίκηση μας,η εξουσία,ο τύπος,η κοινωνική οργάνωση,η παιδεία,μοιάζουν σήμερα σαν απέραντα σκουριασμένα μηχανοστάσια.Τα παλιά συνθήματα του έθνους,η καθημερινή φρασεολογία της
Πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής αναδίνουν σήμερα ένα ήχο αστείο και δυσοίωνο,σαν
Κάλπικη μονάδα.Οι θεσμοί μας είναι κούφιοι.Κούφια και τα κόμματα μας όλα,από την
Άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά,οι παρατάξεις μας,τα κοινωνικά και πολιτικά μας στελέχη,οι ποικιλώνυμες αυτές elites που νομίζουν ότι διευθύνουν το έθνος.Υπάρχει κάτι
Σάπιο στην Ελλάδα!Είναι γελοίο να το κρατούμε μυστικό,αφού όλοι το ξέρουμε και το
Κρυφολέμε κάθε μέρα.Γελοίο και άναδρο,γιατί θα σήμαινε πως δεν έχουμε το κουράγιο να αντισταθούμε στη σαπίλα που μας πνίγει.
`Ενας κόσμος τέλειωσε στο λιμάνι της Σμύρνης,στη Μεγάλη καταστροφή,ένας κόσμος
από θρύλους,όνειρα,πεποιθήσεις,ευγενικούς αγώνες και πολλές φιλοδοξίες.Εξαντλήθηκαν ξαφνικά οι ιδεολογικές ορμές του `Εθνους,τα σύμβολα έχασαν το νόημα τους κι οι θεσμοί το πνεύμα που τους κινούσε.