Ο βυζαντινός στρατός στην κοινωνία

[inline:bar.jpg]
1) Από το 337 μέχρι το 395 (θάνατος Μεγάλου Θεοδοσίου) έχουμε πλήρη
Επικράτηση του στρατού.Οι αυτοκράτορες είναι στρατιωτικοί,αλλά και
Εκλέγονται ύστερα από υπόδειξη του στρατού.
Ακολουθεί μια περίοδος (395-475) όπου η αυτοκρατορία βρίσκεται υπό γερμανική
Κατοχή.Οι ξένοι δυνάστες αποδυναμώνουν το στρατό και ευνοούν τη σύγκλητο,
Κέντρο των ολιγαρχικών,και τους περιφερειακούς άρχοντες της υπαίθρου.
Τέλος από το 475 ως το 565 (θάνατος Ιουστινιανού) ο στρατός καταφέρνει να
Ξανακερδίσει τα παλιά του πρωτεία: `Όχι μόνο πετυχαίνει να νικήσει τη σύγκλητο
Και να επιβάλλει τον αυτοκράτορα της αρεσκείας του,αλλά με το πέρασμα του χρόνου αποκτά κοινωνική καταξίωση και περνάει τις θέσεις του για την εξωτερική
Πολιτική στην κεντρική εξουσία (εποχή Ιουστινιανού)
2) Ο στρατός δείχνει τη νομιμοφροσύνη στον εκλεγμένο αυτοκράτορα εκτός
Αν νομίζει ότι απειλείται είτε η ακεραιότητα του κράτους (Μαγνέντιος-`Ανοδος Ιουλιανού0θάνατος Ιοβίνου-κίνημα βασιλίσκου) ή το ορθό δόγμα (θάνατος Ιουλιανού
Κίνημα Ευγενίου-εξέγερση Βιταλιανού).
Μέχρι τον 5ο αιώνα τα στρατεύματα της Δύσης υποστηρίζουν τον παγανισμό και αυτά
Της Ανατολής το χριστιανισμό.Από τον 5ο αιώνα σύσσωμος ο στρατός στρέφεται στον
Χριστιανισμό και από την εποχή του Αναστάσιου οι στρατιωτικοί αποτελούν το στήριγμα των Ορθοδόξων εναντίον των Μονοφυσιτών.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης