Ο βιασμός μιάς αγρότισσας

Ο βιασμός μιάς αγρότισσας
Ο πολίτης

[inline:images.jpg]
Με λένε Χαρά Γαβριλοπούλου και ακόμη επισκέποτομαι ψυχολόγο για να ξεφύγω από τα ψυχικά μου τραύματα.Πάω στην καφετέρια και κοιτάω φοβισμένα τον άνθρωπο που
Είναι κάπως καλοντυμένος και εύπορος γιατί φοβάμαι ότι θα με αρπάξει σπίτι του.
Πρίν δέκα χρόνια,εκεί που έπαιζα κουτσό με τις φίλες μου,απλά κορίτσια του χωριού,μια πολυτελείας κούρσα αφίχθη.Από μέσα βγήκε μια υπερφίαλη αστή και με ζήτησε να την ακολουθήσω στην Αθήνα.
Δυστυχώς,σύμφωνοι,ως φθηνοί δοσίλογοι,ήταν και οι γονείς μου.`Ένα ευνοικό δάνειο
Από την «Αγροτική» ήταν το δωράκι για να κορεστεί η ανατολίτικη απληστία και να σιωπάσουν οι εσωτερικές φωνές ανθρωπισμού των γονιών μου.Αποχαιρέτισα το σκυλάκι,την κατσικούλα,τους φίλους και μπήκα με κλάμματα στο αυτοκίνητο.
`Όταν με το καλό φθάσαμε στο αρχοντικό στην Κηφισιά,καθήσαμε για φαγητό.Το γεύμα ήταν μια άνοστη,ανάλατη σούπα μ’ένα μισοψημένο στυφό κρέας για δεύτερο πιάτο.Αυτή η παρωδία στην υψηλή κοινωνία την ονομάζουν «nouvelle cuisine».Εμείς στο χωριό τέτοια φαγιά τα δίνουμε στα γουρούνια.
`Εφθασε το βράδυ,είχα τελειώσει τις βαριές χειρωνακτικές εργασίες,και θέλησα να πάω στην τεράστια βιβλιοθήκη του σαλονιού για να διαβάσω για τα επιτεύγματα των
αρχαίων και βυζαντινών Ελλήνων.Αμ δε! Ο μπάτλερ,με ψυχρή προσποιητή ευγένεια,μου εξήγησε ότι τα βιβλία προορίζονταν μόνο για την οικογένεια και τον διάδοχο.
`Επειτα,βαρέθηκα και θέλησα να βγώ βόλτα να δώ την Ακρόπολη,το Θησείο,να δω την Παλαιά Βουλή,να αποκτήσω την ψευδαίσθηση του ελεύθερου πολιορκημένου.Δυστυχώς ο «κύριος» μόλις με είδε να φεύγω,με άρπαξε βίαια,με χαστούκισε και μου είπε ότι θα έβγαινα έξω μόνο σε συνοικιακά μέρη με συνοδεία και με άδεια της «κυρίας»