Οι παράμετροι των ελληνοτουρκικών διαφορών

Οι παράμετροι των Ελληνοτουρκικών διαφορών
Ι.Κονιδιάρης
[inline:op.jpg]
1.Αρχή της αμοιβαιότητας και συμψηφισμοί σε θέματα ατομικών δικαιωμάτων δεν
συμβαδίζουν με τους γενικούς παραδεδεγμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου,αλλά
του κοινοτικού κεκτημένου.Στο σημείο αυτό διαπιστώνεται μια πρώτη,αλλά ουσιαστική
διαφορά.Την προφανή διάσταση απόψεων επιτείνει η διαπίστωση ότι η μουσουλμανική
μειονότητα της Δυτ.Θράκης θάλλει και αυξάνεται,ενώ η ελληνική μειονότητα στην Πόλη
σταθερά συρρικνώνεται και μαραζώνει.
2.Η Εκλογή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως,παρά τα λεχθέντα,εξακολουθεί να
εξαρτάται από τις Αρχές της γείτονος.Η πρόσδοση της Τουρκικής υπηκοότητας σε
όσους αρχιερείς το επιθυμούν,δεν λύνει το πρόβλημα.Εκτός αν καταργηθεί ο Tezkere
του 1923,που προβλέπει ότι οι υποψήφιοι όχι μόνον πρέπει να έχουν την Τουρκική
υπηκοότητα,αλλά και την έδρα τους εντός της τουρκικής επικράτειας και δίνει το δικαίωμα στην τουρκική διοίκηση να διαγράψει από τον κατάλογο των υποψήφιων Πατριαρχών όσους δεν εγκρίνει.
3.Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης,η οποία έχει κλείσει το 1971 και παρά τις ελληνικές
προσπάθειες δεν έχει ξανανοίξει,ή ανοίγει ή δεν ανοίγει.Η προσπάθεια να συνδυαστεί
αυτό με ανταλλάγματα είναι τουλάχιστον ατυχής και ασφαλώς αντίθετη με τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και μάλιστα τη θρησκευτική ελευθερία,την οποία
υποτίθεται ότι η Τουρκική Δημοκρατία, «κοσμικό» κράτος,σύμφωνα με το Σύνταγμα
της,καθιδρύει και προστατεύει.