Οι ιταλοβυζαντινές σχέσεις τον 11ο αιώνα

Οι ιταλοβυζαντινές σχέσεις τον 11ο αιώνα
Γιώργος Σπιρίλης
“Τα προνόμια που παραχώρησε ο Αλέξιος Α Κομνηνός το 1082,και εκείνα που ακολούθησαν,
Δε διέφεραν ριζικά από τις ρωσοβυζαντινές συνθήκες του 10ου αιώνα,για τις οποίες οι κρίσεις
Δεν υπήρξαν ποτέ τόσο αυστηρές.Οι Βυζαντινοί γαιοκτήμονες φαίνεται πως επωφελούνταν από
Τις εμπορικές σχέσεις με τις ιταλικές πόλεις,στις οποίες πουλούσαν σιτάρι,κρέας και κρασί.Οι
Τεχνίτες και οι έμποροι ήταν πιο εχθρικοί προς τους Δυτικοευρωπαίους,μολονότι ο ανταγωνισμός που αντιμετώπιζαν από μέρους τους δεν ήταν ακόμη ούτε επιζήμιος ούτε επικίνδυνος.Η αυτοκρατορική εύνοια προς αυτούς τους ξένους προκαλούσε ίσως την εχθρότητα
Των υπηκόων του αυτοκράτορα,αν και η αμοιβαία μισαλλοδοξία προερχόταν κυρίως από τα
Διαφορετικά έθιμα και τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις.Η ισορροπία των γόνιμων αυτών ιταλοβυζαντινών ανταλλαγών ήταν, ωστόσο, επισφαλής και διαταράχθηκε σοβαρά στα χρόνια του Ανδρόνικου Α”
[P.Kazahdan-Ann Wharton Epstein]

Ερμηνεία του κειμένου
Οι Βυζαντινοί γαιοκτήμονες είχαν την δυνατότητα να πουλούν στις ιταλικές πόλεις σιτάρι,κρέας και κρασί.Παράλληλα,στους εμπόρους της Βενετίας είχαν παραχωρηθεί σκάλες (δηλ.αποβάθρες) και εμπορικά καταστήματα στην προκυμαία της πρωτεύουσας.Επίσης οι Βενετοί έμποροι είχαν το δικαίωμα να εμπορεύονται ελεύθερα,χωρίς να πληρώνουν δασμούς σε όλα τα σημαντικά λιμάνια.Ο ανταγωνισμός αυτός,που αρχικά δεν ήταν επικίνδυνος για τους τεχνίτες και τους εμπόρους του Βυζαντίου,αποδείχθηκε λίγα χρόνια αργότερα ιδιαίτερα καταστροφικός για το Βυζάντιο.