Οι απαρχές της βενετικής κυριαρχίας στην Κρήτη

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ (13ος-14ος ΑΙΩΝΑΣ)
ΜΙΑ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

του ΝΙΚΟΥ Π. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
[inline:vk.jpg]

Από τον 5ο ως τον 12ο αιώνα η Βενετία, από πόλισμα της λιμνοθάλασσας και περιθωριακό σημείο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετεξελίχθηκε σε αξιοθαύμαστο πολεοδομικό συγκρότημα και αναπτυσσόμενη οικονομικά εστία εμπόρων που σταδιακά βρέθηκαν σε θέση να ελέγχουν το εμπόριο ολόκληρης της Μεσογείου. Ως τα τέλη του 12ου αιώνα η οικονομική εξέλιξη της Βενετίας βασιζόταν στα κατά καιρούς προνόμια που εξασφάλιζαν οι δόγηδες από τα χρυσόβουλα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Όπως γίνεται αντιληπτό, οι Βενετοί έμποροι δεν μπορούσαν να χαράξουν μια σταθερή οικονομική πολιτική, καθώς η δραστηριότητά τους ήταν συνάρτηση της ρευστής πολιτικής κατάστασης που χαρακτήριζε τα βυζαντινά πράγματα και της αναδιαμορφούμενης εξωτερικής πολιτικής που μοιραία χαρασσόταν από τον εκάστοτε Βυζαντινό αυτοκράτορα.

Το κομβικό 1204 και το Partito Terrarum
Η ευκαιρία της Βενετίας να εδραιωθεί οικονομικά στο προσκήνιο της Μεσογείου κυριαρχώντας πολιτικά στα βυζαντινά εδάφη, χωρίς η δραστηριότητά της να βρίσκεται σε εξάρτηση με τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες, παρουσιάστηκε το 1201, όταν απουσία κάποιου άλλου λιμανιού τού γαλλικού ή του υπόλοιπου ιταλικού χώρου που θα μπορούσε να παράσχει ικανό αριθμό πλοίων στη σχεδιαζόμενη Δ΄ Σταυροφορία, οι απεσταλμένοι των ηγετών της κατέφθασαν στην πόλη των δόγηδων, προσδοκώντας λύση στο πρόβλημα της μεταφοράς του ογκώδους, όπως υπολογιζόταν, στρατεύματός τους στη Μέση Ανατολή.