Η φωνή του Σπάρτακου

Η φωνή του Σπάρτακου
Ο Πολίτης
[inline:sp.jpg]
Δεν θα ζήσω για πολύ. Κρεμασμένος πάνω σ’ένα τραχύ σταυρό, αιμορραγώ λεπτό προς λεπτό,ώρα με την ώρα και το οξυγόνο μου τελειώνει ενώ και η καρδιά μου σταματάει να
Πάλλεται.Οι Ρωμαίοι με βλέπουν από κοντά και με φτύνουν αλύπητα γιατί πλέον ανενόχλητοι μπορούν να χλευάσουν ένα τολμηρό επαναστάτη,το Σπάρτακο.
Αναγκάστηκα να πάρω τα όπλα και να δραπετεύσω με τους υπόλοιπους δούλους προς την Σικελία όταν είδα ότι η Ρώμη δεν μας υπολόγιζε εμάς τους μονομάχους για ανθρώπους,μα μας είχε χρήσιμους μόνο για να χαίρεται ο όχλος και να ανεβάζουν τις
Αποδόσεις τους οι τζογαδόροι.Ο θάνατος του ενός δούλου ο πλουτισμός του όποιου
Συγκλητικού ή ιππέα.
Η ενότητα και η επιθυμία για ελευθερία δημιούργησε ένα ανίκητο στρατό που οι τρομερές Ρωμαικές λεγεώνες δεν μπόρεσαν να τον καταβάλουν ούτε στη Σικελία,ούτε
Στη Κάτω Ιταλία.Ακόμη κι ο πιο σκληροτράχηλος πολεμιστής τρομάζει και υποχωρεί μπροστά στο άλογο τέρας που βγάζει η ψυχή του απελπισμένου όταν νιώθει ότι απειλείται ή ίδια του η ύπαρξη.
Τελικά κάποια στιγμή νικηθήκαμε.Το λάθος έγινε όταν το 70 π.χ οι Κέλτες θέλησαν να τραβήξουμε προς τις `Αλπεις και αναγκαστήκαμε ,διχασμένοι και ψυχικά ταλαιπωρημένοι,να αντιμετωπίσουμε τον τριπλάσιο αριθμό του Κράσσου σε περιοχή που δεν είχαμε βάσεις ανεφοδιασμού.Στη μάχη που έγινε χάσαμε πανηγυρικά και όσοι επιβίωσαν οδηγήθηκαν στον σταυρικό θάνατο προς παραδειγματισμό των υπόλοιπων
Εξαθλιωμένων δούλων.