Η φτώχεια,η απληστία και..η εξουσία

Η Φτώχεια,η απληστία και…η εξουσία
Μύστης
Κείμενο

[inline:ft.jpg]
`Όταν συζητούσαν στη Σύγκλητο για το ποιος από τους δυο υπάτους Σέρβιος Σουλπίκιος Γκάλβα ή ο Αυρήλιος Κόττα θα αποστελλόταν στην Ισπανία,υπήρχε μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στους Γερουσιαστές γιατί άλλοι ήταν με το μέρος του Γκάλβα και άλλοι μ’εκείνο του Κόττα.Μόνο ο Παύλος Σκιπίων Αιμιλιανός συγκρούστηκε μ’όλη την σύγκλητο. ‘Κανένας’,είπε,’να μην αποσταλλεί,γιατί στον ένα περισσεύει η φτώχεια και στον υπερτερεί η αλαζονεία’.Γιατί ο Σκιπίων Αιμιλιανός θεωρούσε εξίσου κακούς συμβούλους για την διαχείριση της εξουσίας την φτώχεια και την απληστία.Η πρόταση του Σκιπίωνα ειπώθηκε με τόση πυγμή και ανυστεροβουλία,ώστε κανείς από τους δύο δεν στάλθηκε στην επαρχία.

Ερμηνεία

Είναι τραγικό για μια πολιτεία να βασίζει την διαχείριση της σε άτομα που έχουν ψυχικά αποθημένα λόγω της φτώχειας ή έχουν ρεβανιστιστικές τάσεις απέναντι στην κοινωνία επειδή θεωρούν ότι ο κόσμος πρέπει να τους υπηρετεί χωρίς αντίρρηση.
Και στις δυο περιπτώσεις,η άναρχη συμπεριφορά των αρχόντων οξύνει την λαική αγανάκτηση,φουντώνει τις ταξικές διεκδικήσεις και εάν οι ηγέτες αυτοί κρατήσουν χρόνια την εξουσία,τότε δημιουργούν μια βουβή δυσαρεστημένη ομάδα που θα ανοίξει την πύλη στον εξωτερικό εχθρό.
Χαρακτηρηστικό παράδειγμα της πρώτης περίπτωσης είναι η Σπαρτιατική κοινοπολιτεία του 4ου αιώνα οι οποίοι μετά την νίκη τους στην Αθήνα θάμπωσαν από τα πλούτη των άλλων ελληνικών κρατών,έκαναν βαρβαρότητες και προκάλεσαν την οργή των υπόλοιπων Ελλήνων οι οποίοι συνασπίστηκαν υπό την ηγεσία των Θηβαίων και κατέστρεψαν την πρώιμη σπαρτιατική αυτοκρατορία.
Χαρακτηρηστικό παράδειγμα της δεύτερης περίπτωσης είναι η βυζαντινή αυτοκρατορία.Οι λαοί της Ανατολίας και των Βαλκανίων υπέφεραν από την αλαζονική συμπεριφορά των υπαλλήλων της Κωνσταντινούπολης ώστε με την πρώτη ευκαιρία παρέδωσαν την εξουσία στους Βούλγαρους και τους Τούρκους.