Η φανέρωση της ελπίδας

Η φανέρωση της ελπίδας
Γιάννης Παναγιωτόπουλος

[inline:gf.jpg]
Τώρα τελευταία,αισθάνεσαι εκείνη την γνώριμη μυρωδία από θυμάρι και βασιλικό.Κάτι
Που σε ξανακάνει την καρδία σου να σκιρτά από προγονικά μεγαλεία και εκείνη την
Γλυκιά ελπίδα των αγώνων μιάς γαλάζιας γενιάς.Αγώνων προδομένων,αλλά όχι τελειωμένων.
Κάπου εδώ δίπλα σου,ξανατραγουδάνε «για την σημαία και τον σταυρό» με γεμάτα τα
Πνευμόνια μας από καθαρό αέρα των ιδεών μας.Κάπου εδώ πλάι σου «κόντρα στο δόλο
Και τη βία» ξαναχτίζουμε ένα κίνημα γεμάτο γαλανόλευκα όνειρα.Κάπου εδώ,έξω από
Το μαντρί,όπου όλα είναι όλα πιο καθαρά και ελεύθερα,ξέρουμε πως θα σε βρούμε,γιατί
Πιστεύουμε πιο πολύ κι από εσένα,πως τον μουχλιασμένο αέρα του διεθνισμού,τα
Πνευμόνια σου δεν τον αντέχουν.