Η υποτέλεια των εμπόρων

Η υποτέλεια των εμπόρων
Ο Πολίτης

[inline:cm.jpg]
Την δεκαετία του 2000 οι γονείς μου έκαναν παρέα μ’ένα αυταρχικό καθηγητή πανεπιστημίου που είχε μια αναιδή κόρη που μας έλεγε ειρωνικά «Βλασσόπουλοι» λες και είμασταν οι χαμάληδες που θα την κάναμε τον καραγκιόζη και θα την φέρναμε δώρα.
Το μεγάλο δράμα ήταν στην Σαββατιατική καλοκαιρινή μας έξοδο στην Ταβέρνα της Θάσου κατά τις διακοπές μας.Ο Γιάννης,λιάν τεχνοκράτης διεθνιστής,μας αφηγούνταν μονορούφι τα επιτεύγματα του στην παγκόσμια ακαδημαική κοινότητα.Φυσικά αδιαφορούσε για το ότι η παρέα δεν γούσταρε το πομπώδες μονόλογο του.Μάλιστα με αποκαλούσε αυταρχικά «φασίστα» όταν δειλά-δειλά άνοιγα συζήτηση για τα εθνικά προβλήματα ή για την στρέβλωση του πνευματικού προσανατολισμού της Ελλάδος,λές και ζούσαμε στον αριστοκρατικό μεσαίωνα και ήμουν ο πνευματικά ανάπηρος ψυχογυιός του.Το πρόβλημα κορυφωνόταν όταν η μικρή του κόρη παρατούσε το τραπέζι και παιδιάριζε με τους περαστικούς με την γυναίκα του να παίζει τον ρόλο του αδέξιου
Χωροφύλακα.
Η διείσδυση των πανεπιστημιακών στην εξουσιαστική εκσυγχρονιστική γραφειοκρατία,υποχρέωσε τους εμπόρους να κολακεύουν τους καθηγητές παραβλέποντας τα καμώματα τους ,ώστε να αποκτήσουν γνωριμίες που θα τους επέτρεπαν να έχουν ανταγωνιστικό πάτρωνα για το κατάστημα τους.Η λύση αυτή ήταν και είναι ο μονόδρομος από την στιγμή που στα Βαλκάνια δεν υπάρχουν νομικοί και οικονομικοί διέξοδοι για αυτόνομη ανάπτυξη του εμπορίου.