Η υπονόμευση της Εθνικής Συνοχής

Η υπονόμευση της εθνικής συνοχής
Χρήστος Γιανναράς
[inline:ies.jpg]
Οι δύο ευρύτερες πολιτικές παρατάξεις,η Αριστερά και η Δεξιά έχουν υπονομεύσει,η καθεμία
Με τον δικό της τρόπο,την άλλοτε “εθνική συνείδηση” των Ελλήνων.Η Αριστερά κόμιζε και συντηρεί τους κεκτημένους εθισμούς,τον διεθνισμό των ταξικών προτεραιοτήτων: Κινητήρια
Δύναμη της Ιστορίας μόνο η πάλη των τάξεων,ο εθισμός μόνο μια παθολογία της ανθρώπινης
Κοινωνίας,προιόν της αστικής ιδεολογίας.
Η Δεξιά έκανε ό,τι μπορούσε για να επιβεβαιώσει τη μαρξιστική εκδοχή του έθνους ως τέχνημα της αστικής ιδεολογίας.Ταύτισε τον όρο με αφηρημένα ιδεαλιστικά “ιδεώδη”,τον ενίσχυσε μόνο με ψυχολογική φόρτιση,τον χρησιμοποίησε σαν όπλο για την άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων
Ως ιδεολογική προμετωπίδα για την αναμέτρηση με τον ιστορικό υλισμό.
Ο εθνικισμός της Δεξιάς έφθασε στο ιστορικό του τέλος με την τραγική γελοοποίηση του από τη δικτατορία των συνταγματαρχών.Μετά τη μεταπολίτευση,ακόμη και τα δεξιά πολιτικά κόμματα
Έσπευσαν να απαλείψουν από το λεξιλόγιο τους,όσο μπορούσαν τη λέξη έθνος και το επίθετο
Εθνικος.Σχεδόν εξαλείφθηκαν και οι λέξεις: Πατρίδα ή Ελλάδα.Ηχούσαν εθνικιστικά.Το νόημα Ελλάδα συρρικνώθηκε στον εντοπισμό του γεωγραφικού κράτους,αφήνοντας απ’έξω ακόμη και
Τους Κυπρίους,τους Βορειοηπειρώτες,τους αποδήμους.
Ο δεξιός κρατισμός παντρεύτηκε αρμονικά με τον μαρξιστικής καταγωγής διεθνισμό.Το μίγμα
Που προέκυψε έχει ταυτιστεί στις συνειδήσεις των Ελλήνων,εικόσι χρόνια και παραπάνω,με την
Ιδεολογική προυπόθεση για να εξασφαλίσει κανείς τον επιζήμιο τίτλο του “προοδευτικού”.