Η τύχη των αιχμαλώτων

Η τύχη των αιχμαλώτων
Θανάσης Σαλμάνης
Κείμενο

Μάταια παρακινούσαν οι γονείς μου τους δύο γέροντες να έρθουν μαζί μας που αποχωρούσαμε από εκείνα τα μέρη.Ο κουφός ύψωσε το κεφάλη του-Λίγη ζωή μας
Μένει,έλεγε ο άλλος.Γιατί να κοπιάσουμε για προφύλαξη της; Εσείς έχετε καθήκοντα προς τα παιδιά σας,πηγαίνετε! Και έμειναν οι δύο γέροντες στο πύργο τους.
Τι απέγιναν; Ούτε αυτοί,ούτε ο κηπουρός τους ή τα παιδιά του,ούτε η γριά υπηρέτρια τους φάνηκαν ή έγινε ποτέ λόγος για αυτούς.Ο κηπουρός και τα τέκνα του πουλήθηκαν σε άγνωστο μέρος και καλλιέργησαν τους κήπους του Τούρκου! Αλλά οι γέροντες,ειδικά ο κουφός,δεν είχαν αξία.Ποιος να τους αγοράσει,και με ποιο τίμημα; Αυτοί οι αιχμάλωτοι δεν πουλιούνται,σφάζονται.Μακάρι να ήταν σύντομο το μαρτύριο τους! Δεν ήταν τουλάχιστον παντρεμένοι,και δεν τους θρήνησαν ούτε χήρες,ούτε ορφανά.Αλλά εμείς διατηρήσαμε την μνήμη τους,και τώρα ακόμη,μετά τόσα πολλά χρόνια,ενώ γράφω για αυτούς,ο λαιμός μου ξερένεται.

Ερμηνεία

Είναι φανερά αντίθετη η συμπεριφορά των Τούρκων κατακτητών και του Αγησιλάου προς τους ηττημένους.Οι πρώτοι προβαίνουν την δύναμη των όπλων σε σφαγές και καταστροφές δείχνοντας όλη τους την βαρβαρότητα και την απανθρωπιά τους.
`Ετσι τους άντρες και τους εφήβους τους πουλούν ως δούλους στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής,ενώ τα μικρά παιδιά και τους γέροντες ως ανήμπορους και άχρηστους τους
σφάζουν.Αντίθετα ο Αγησίλαος παρουσιάζεται μεγαλόψυχος και πράος προς τους ηττημένους και συμπεριφέρονται με καλοσύνη και ανθρωπιά προς όλους:αιχμαλώτους,
παιδιά,γέροντες