Η τεχνοκρατική ματιά του Θουκυδίδη

[inline:images.jpg]
H τεχνοκρατική ματιά του Θουκυδίδη
Ο Θουκυδίδης είναι ο πρώτος ιστορικός που βλέπει τα ανθρώπινα δρώμενα με μάτι καθαρά τεχνοκρατικό:Στην αρχαιολογία του περιγράφει το ελληνικό έθνος ως μία φυλή ληστών και
τυχοδιωκτών παρασυρόμενος ίσως απο την πραγματικότητα οτι μετά τον κατακλυσμό του Δευ-
καλιώνα οι αρχαίοι `Ελληνες ήταν φτωχοί σε υλικά μέσα.Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας του
είναι οτι δεν έχει να πεί ούτε μία καλή κουβέντα για τον τρωικό πόλεμο,την πρώτη σοβαρή προ-
σπάθεια των Ελλήνων να υποτάξουν τα ασιατικά στίφη.
Σχεδόν όλο το έργο του καταναλώνεται στον πελοποννησιακό πόλεμο.Δεν στέκει ως αμερόληπτος
ιστορικός να καταγράψει τα γεγονότα και να μπορέσει ο αναγνώστης να βγάλει κρίση για τα συμπεράσματα.Αντίθετα παίρνει το μέρος της Αθήνας. Ο Θουκυδίδης υμνεί το μεγαλείο της αρχαίας
αθηναικής δημοκρατίας ,όχι γιατί εκτιμά τις κοινωνικές τις μεταρρυθμίσεις ,μα γιατί η Αθήνα έχει την
υλική υπεροχή να επιβάλλει το μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας σε υπερπόντιες περιοχές όπου κατοικεί ο Ελληνισμός.
Για τον Θουκυδίδη δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις.Η έννοια της διανομής ρόλων δεν του είναι άγνωστη,μα του φαντάζει γελοία.Ακολουθεί πιστά το ολιγαρχικό δόγμα :”Πρώτος ή τίποτα”.Χαρακτηριστικό είναι οτι ψέγει τους διαδόχους του Περικλή για την καταστροφή της αθηναικής δημοκρατίας οχι γιατί μείωσαν τα δικαιώματα του δήμου ή μάζεψαν το χρήμα της πόλης-κράτους σε λίγα χέρια ,μα διότι δεν έδειξαν τον ίδιο σκληρό χαρακτήρα με τον προ-
κάτοχο τους ώστε να αναβαθμίσουν ακόμη περισσότερο την ισχύ της Αθήνας.
Στους μετέπειτα αιώνες βρέθηκαν διανοούμενοι που εξύμνουν την τυφλή ισχύ έναντι του πνεύ-
ματος και επιδιώκουν με κάθε μέσο να την μοσχεύσουν στον καθημερινό πρακτικό βίο.Τα ονόματα είναι πολλά.Θα ξεκινήσουμε απο τον κυνικό Μακιαβέλλι και τον αιμοσταγή Αδόλφο Χίτλερ. Τα υπο-κείμενα αυτά προσπάθησαν να μετουσιώσουν την τυφλή υποταγή του εκάστοτε πολιτικού και υπηκόου σε σκοτεινά κέντρα εξουσίας που έχουν εν λευκώ εξουσιοδότηση να καρπώνονται οφέλη στο όνομα της υστεροφημίας του έθνους.