Η τελευταία πράξη (1922)

[inline:xz.jpg]
Τον Μάρτιο του 1922 όλα φαίνεται να είχαν τελειώσει για τον Ελληνισμό της Ιωνίας.
Ο Δημήτριος Γούναρης είχε υπογράψει την νέα εντολή των ευρωπαικών δυνάμεων για παράδωση της Αν.Θράκης στους Τούρκους,την απόδοση της τουρκικής διοίκηση
Στο βιλαέτι Αιδίνιου,την αποχώρηση του ελληνικού στρατού και την έξοδο του
Τοπικού πληθυσμού.
Οι ΗΠΑ, που με την ρύθμιση είχαν μείνει έξω από την διανομή της Μικρασίας, πήραν με το μέρος τους την Αγγλία μέσω του προπολεμικού δημόσιου χρέους και
Αμέσως κινήθηκαν για μια πιο δίκαιη λύση του Ανατολικού ζητήματος.`Όπως
Προκύπτει από τα αρχεία της Μικρασιατικής Αμύνης,οι Αμερικάνοι κινητοποίησαν
Τον Ελευθέριο Βενιζέλο,τους `Ελληνες εφοπλιστές και τους Σμυρνιούς βιομήχανους
Για την περίπτωση ελληνικού κράτος της Ιωνίας.`Οσο για την Αν.Θράκη αυτή θα
Παρέμενε υπό ελληνική κατοχή.Το σχέδιο έπιασε γιατί το ελληνικό ζήτημα θα εξεταζόταν διπλωματικά τον Οκτώβριο του 1922 στη Βενετία.
Η νεοφαναριώτικη ολιγαρχία που έβλεπε να χάνει τα κέρδη από τα κέρδη της
Ελληνοτουρκικής φιλίας όπως αυτή σχεδιάστηκε το 1908 (Πολύβιος Ενέπεκίδης) πήρε δραστικά μέτρα.Σύμφωνα με την ντοκουμενταρισμένη μαρτυρία της Πηνελόπης
Δέλτα η λαίδη Λω επέβαλλε στον βασιλιά Κωνσταντίνο ως αρχιστράτηγο τον
Χατζανέστη,άτομο τελείως ακάταλληλο όχι μόνο γιατί στους βαλκανικούς πολέμους
Του 1912-13 του είχε αφαιρεθεί η διοίκηση μεραρχίας (Τάσος Βουρνάς),αλλά και γιατί ήταν αδαής στην νέα τεχνολογία και στη κατάστρωση επιτελικών σχεδίων.
Παράλληλα η ολιγαρχία όρισε τον `Υπατο Αρμοστή Στεργιάδη να μην πάρει μέτρα
Σωτηρίας του μικρασιατικού πληθυσμού (Χρ.Αγγελομάτης).
Η διαλυτική δράση της ολιγαρχίας φάνηκε στις 13 Αυγούστου του 1922 όταν ο
Μουσταφά Κεμάλ έκανε την αντεπίθεση στην προεξοχή του μετώπου,το Αφιόν
Καραχισάρ.Οι απλοί πολίτες,παρακινημένοι από την μακροχρόνια ηττοπαθή δράση
Του ΚΚΕ,πετούσαν τα όπλα και έφευγαν με κάθε μέσο στη Σμύρνη.Αποτέλεσμα αυτής της ανυπακουής των στρατιωτών ήταν οι ανώτεροι αξιωματικοί Πλαστήρας,
Πολυμενάκος και Τρικούπης να μην μπορούν να κάνουν ανασύνταξη δυνάμεων και
Διείσδυση στα νώτα του εχθρού με συνέπεια την οριστική ήττα στο Αλή Βεράν στις
18 Αυγούστου 1922.Το ενδιαφέρον είναι,ότι οι υπαίτιοι της αποσύνθεσης,οι κομμουνιστές,στάλθηκαν στο μέτωπο,αντί να πάνε φυλακή,από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη που ήταν υπέρμαχος του άνευ όρων τερματισμού της εκστρατείας.
Ο δε αρχιστράτηγος Χατζανέστης δεν επισκέφθηκε ποτέ το μέτωπο για να διατάξει τον τουφεκισμό τον ριψάσπιδων και να κάνει αναχαίτιση της τουρκικής επίθεσης στον άξονα Ουσάκ-Προύσας ώστε να γίνει αντιστροφή της πορείας του πολέμου.
`Όταν μάλιστα ο τουρκικός στρατός πλησίαζε στη Σμύρνη,ούτε καταδέχθηκε να
συζητήσει με τους δημογέροντες της Σμύρνης για οχύρωση της πόλης και για τη
δηνιουργία πολιτοφύλακης από τα νιάτα της πόλης,μα αποφάσισε την αποχώρηση
του ελληνικού στρατού στις 25 Αυγούστου,ύστερα από την κρυφή έγκριση που πήρε
από τους υπουργούς Θεοτόκη και στράτο (Χρ.Αγγελομάτης,Τάσος Βουρνάς) αφήνοντας εκτεθειμένους τους ντόπιους στη σφαγή των Τσετών ανταρτών.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης