Η ταπείνωση και η ελπίδα

Η ταπείνωση και η ελπίδα
Ο Πολίτης
[inline:idr.jpg]
Εγώ ο Μάνθος,είδα τη φρίκη των Βουλγάρων.Πείνα,δάκρυα και αιματοχυσίες γυναικόπαιδων.
Τρέμανε οι πάντες όταν ερχόταν ο κομιτατζής.Ο χωρικός είτε θα έδινε χρήματα και θα υπέκυπτε
Στην Εξαρχία είτε θα πέθανε και θα κλαίγανε οι συγγενείς.`Ολοι βρίσκονταν σε απόγνωση και
Δεν ξέρανε πως θα αντιδράσαν στη σλαβική απειλή.
Τότε η πένα πήρε το λόγο.Ειδικές επιστολές προς τον `Ελληνα βασιλιά Γεώργιο `Α έφεραν
Τον φιλόσοφο αριστοκράτη πατριώτη `Ιωνα Δραγούμη.Αυτός,με λόγο και παραινέσεις,έπεισε
Τους ντόπιους να μην δίνουν λεφτά στους Βούλγαρους εισβολείς και με την νομική ομπρέλα
Των προξενείων οργάνωσε τους οπλαρχηγούς και βρήκε κονδύλια για τον ερχομό των Μακεδονομάχων και των ηρώων.
Πρώτος φευγαλέος ήρθε ο Παύλος Μελάς (1904) και ακολούθησε ο Τέλλος `Αγρας,Τσόντος
Βάρδας,Γεώργιος Κονδύλης και πλήθος άλλων πολεμιστών από την νότια Ελλάδα.Εμείς οι
Ντόπιοι παρακολουθούσαμε τις δουλείες μας,παίρναμε τα όπλα και καταταγόμασταν στο
Σώματα τους.`Ολα γίνονταν για την ελευθερία μας και για ένα καλύτερο αύριο για τις γυναίκες
Και τα παιδιά μας.