Η στέψη του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

Η στέψη του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ως αυτοκράτορα
Κωνσταντίνου Κυριαζή

[inline:kp.jpg]
Ολόκληρος ο Μυστράς γιόρταζε τη διπλή γιορτή: Τη γιορτή της χριστιανοσύνης και τη γιορτή του Κωνσταντίνου.Ο κόσμος χαιρόταν.Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήταν αγαπητός σε όλους.
Ο Παλαιολόγος ζούσε κι εκείνος τη μεγάλη στιγμή της στέψης.Τη ζούσε όμως όχι όπως οι άλλοι.Δεν έβλεπε χαρά.Δεν ένιωθε τα στήθη του να φουσκώνουν από περηφάνεια,που τώρα,που του φόρεσε στο κεφάλι ο μητροπολίτης το αυτοκρατορικό στέμμα,γινόταν ο πρώτος της αυτοκρατορίας,ο πρώτος της Ρωμιοσύνης.Το στέμμα το ένιωθε βαρύ.Ο πορφυρός χιτώνας του έμοιαζε σαν κάτι το αφόρητο.Τα κόκκινα τσαγγιά το ίδιο.Το στέμμα,τα τσαγγιά,ο πορφυρός χιτώνας,του έβαζαν ευθύνες,που δύσκολα κι ο γενναίος άνδρας θα μπορούσε να επωμιστεί,χωρίς να λυγίσει κάτω από το βάρος τους.Τα φόρεσε,άκουσε τις ευχές του λαού,είδε μάτια δακρυσμένα γύρω του και το στήθος του φούσκωσε από ένα δύσκολα κρυμμένο στεναγμό.`Ολοι,αρχοντολόι και λαός,περίμεναν τα πάντα από εκείνον.Περίμεναν τα θαύματα,περίμεναν ένα ξαναζωντάνεμα.