Η πονηριά του Σουλτάνου

Η πονηριά του Σουλτάνου (1912)
Παναγιώτης Καγιάς

[inline:sl.jpg]
Δεν είχε καμιά διάθεση η Τουρκία να κηρύξει τότε τον πόλεμο στην Ελλάδα! Κι ας είχε το μικρότερο στρατό.Είχε το στόλο της όμως η Ελλάδα! Και είχε διατηρήσει ζωηρότατες αναμνήσεις απ’αυτό το στόλο η Τουρκία από τον καιρό του 1821.Κι έτσι,αντί να μας κηρύξει τον πόλεμο στις 4 Οκτωβρίου του Δώδεκα,όπως έκανε για τους άλλους της συμμαχίας,ύστερα από τελεσίγραφο που της έστειλαν όλοι μαζί οι σύμμαχοι,βάνει τον Πατριάρχη να μεσολαβήσει στον Ελ.Βενιζέλο και να του μηνύσει ότι δίνει στην Ελλάδα Κρήτη και `Ηπειρο φθάνει να μη βγεί στον πόλεμο και να δέσει γερά στο ναύσταθμο τον «Αβέρωφ» (Γεν.Επιτελείο Στρατού,Τομ.Α`,σ.57).
Αντί για απάντηση ο Βενιζέλος την άλλη μέρρα,5 Οκτωβρίου,ανακαλεί τον πρεσβευτή τον Γρυπάρη από την Κωνσταντινούπολη και δίνει στο Τούρκο πρεσβευτή στην Αθήνα τα παπούτσια στο χέρι μαζί με το χαρτί για την κήρυξη του πολέμου,να το πάει ο ίδιος στα αφεντικά του.