Η πνευματική πορεία του Γένους προς την απελευθέρωση του 1821

Η πνευματική πορεία του Γένους προς την απελευθέρωση του 1821
Ιωάννης Κουριανίδης
[inline:ork.jpg]
Πρίν από 189 χρόνια δεν ήταν και τόσο αυτονόητη σε ένα έθνος η ανάγκη για υπεράσπιση της ταυτότητας του.Μέσα στις πολυεθνικές αυτοκρατορίες της εποχής
Εκείνης,η έννοια του έθνους όχι ως κρατικής οντότητας αλλά ως παράγων πολιτισμού,
Στηριζόμενος στο όμαιμον,ομόγλωσσον και ομότροπον,είχε χάσει τη σημασία της στους
Ευρωπαικούς λαούς και παρέμενε ως μια απλή αίσθηση περισσότερο της κοινής καταγωγής.Στον Ελληνισμό συνέβαινε κάτι το διαφορετικό.Ο κοινοτισμός στους `Ελληνες,εκτός από παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης εμπεριείχε και τα σπέρματα της
Φυλετικής αυτογνωσίας.`Ηταν αυτός που κράτησε ζωντανά τα κύτταρα της εθνικής
Αναγέννησης και μεταλάμπάδευε από γενιά σε γενιά,καθ’όλη τη διάρκεια των ξένων
Κατοχών του ελληνικού χώρου,τα ζώπυρα του Γένους και της εθνικής κληρονομιάς του.
`Όταν λοιπόν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου,ο Ελληνισμός ήταν έτοιμος να αγωνιστεί
γι’αυτή την κληρονομιά,για τις αξίες του,για την ταυτότητα του,αλλά βεβαίως και για
κοινωνική δικαιοσύνη.Δεν χρειάστηκε να του τα εξηγήσει κανείς.Σύσσωμο το ελληνικό
έθνος ξεσηκώθηκε το 1821 και αγωνίστηκε για «Ελευθερία ή Θάνατο», «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία»,για πράγματα δηλαδή αυτονόητα,ως έτοιμα από καιρό,καλλιεργημένα στο διαχρονικό χωράφι της εθνικής ψυχής και ώριμα να δρέψουν τους καρπούς της εθνικής καταξίωσης.