Η πνευματική ακτινοβολία της βυζαντινής Εκκλησίας

Η πνευματική ακτινοβολία της βυζαντινής Εκκλησίας
Κώστας Καλοκαιρινός

[inline:mk.jpg]
Από τον 9ο αιώνα και ύστερα,η ανατολική Εκκλησία δυναμώνει το γόητρο της και επεκτείνει την επιρροή της.Από τον καιρό του Φώτιου αρχίζουν οι Εκκλησίες Ανατολής και Δύσης να ξεχωρίζουν μεταξύ τους και κάποιες διαφορές στα δόγματα και στην παράδοση της λατρείας.
Στους δυο αυτούς αιώνες συζητήθηκαν οι διαφορές με διάθεση εχθρική και από τα δυο μέρη.`Ηταν τα προμηνύματα που οδήγησαν στη βαθιά δογματική αντίθεση στα μέσα του 11ου αιώνα.Η αντίθεση αυτή θα καταλήξει στο οριστικό σχίσμα (1054) ανάμεσα στις δύο
Εκκλησίες,όταν ο πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη είναι ο Μιχαήλ Κηρουλάριος και
Πάπας στη Ρώμη ο Λέων `Θ
Και οι δυο τους είναι από τους δυναμικούς εκείνους ιεράρχες που θέλουν να υποτάξουν το κράτος στη θέληση της Εκκλησίας.Στη Δύση η Εκκλησία το κατόρθωσε κι ένας μεγάλος αυτοκράτορας λίγο αργότερα ταπεινώθηκε μπροστά στον Πάπα.Στην Κωνσταντινούπολη ο Κηρουλάριος δεν κατόρθωσε το ίδιο γιατί το κράτος αποδείχθηκε πιο ισχυρό και οι δυο οδήγησαν στο διχασμό το χριστιανικό κόσμο.
Πράγματι το σχίσμα δίχασε τους χριστιανούς βαθιά.Η έχθρα που άναψε,παρ’όλες τις προσπάθειες που έγιναν αργότερα,δεν μπόρεσε να σβήσει,και έκανε πολύ κακό,γιατί όταν η Ανατολή βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο από τους Τούρκους ήταν αδύνατο πιά να γίνει συνεννόηση ανάμεσα στα δυο μέρη.`Ετσι το ανατολικό κράτος έμεινε μόνο του και υποδουλώθηκε εύκολα.