Η περιπλοκή του κρητικού ζητήματος (1895-1897)

Η περιπλοκή του κρητικού ζητήματος (1895-1897)
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης

[inline:kr.jpg]
Οι σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της Κρήτης από τον τουρκικό όχλο (1896),η
Ευαισθητοποίηση της «κοινής γνώμης» στην Αθήνα και στην επαρχία του ελληνικού
Βασιλείου και η αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο νησί,δημιούργησε μια
Τεταμένη ατμόσφαιρα: Αν για τους λαούς της Ευρώπης η δικαιότερη λύση ήταν η `Ενωση της Κρήτης με το ελληνικό κράτος,η υπόθεση παρουσιαζόταν πιο περίπλοκη
Για τις κυβερνήσεις.Η περίπτωση της `Ενωσης ανησυχούσε τις Μεγάλες Δυνάμεις
Γιατί φοβόντουσαν ότι οι `Ελληνες αύξαιναν τα ερείσματα τους στην Αν.Μεσόγειο και συνεπώς μεγάλωναν οι περιπτώσεις να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο στην επίλυση του Ανατολικού ζητήματος.
Η περίπτωση της αυτονομίας ήταν ένα θελκτικό ενδεχόμενο για την Αγγλία διότι
Επιθυμούσε να την καταστήσει αγγλικό προτεκτοράτο.`Όμως οι υπόλοιπες δυνάμεις είχαν μεγάλες αντιρρήσεις.`Εβλεπαν ότι η αυτονομία εδραίωνε τις αγγλικές θέσεις στη Μεσόγειο και υπό προυποθέσεις μπορούσε να λειτουργήσει ως «αρραβώνας» για
Την προσάρτηση του νησιού στην Ελλάδα.
Η περίπτωση της διατήρησης της Κρήτης στην τουρκική κυριαρχία ήταν μια λύση που άρεζε στις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανία,Αυστρία) που έβλεπαν τη διατήρηση
Της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως φράγμα καθόδου του
¨πανσλαβισμού» στην Μεσόγειο.Η τακτική αυτή σκόνταψτε στην ανοιχτή ρήξη του
ελληνικού με το τουρκικό στοιχείου,ρήξη που καθιστούσε αδύνατη την ομαλή λειτουργία των δημόσιων οργανισμών και των καταστημάτων.Επιπλέον ήταν
διάχυτη η εντύπωση ότι αν δυσαρεστούνταν οι ελεύθεροι `Ελληνες θα υποκινούσαν τους υπόδουλους σε εξεγέρσεις εναντίον της κεντρικής εξουσίας,εξεγέρσεις που θα
έδιναν το παράδειγμα σε Βούλγαρους και Σέρβους.