Η μελανή σελίδα του Βυζαντίου

[inline:gen.jpg]
Η μαύρη σελίδα του Βυζαντίου
Νεκτάριος Κατσιλιώτης

Στα μέσα του 15ου αιώνα (1430-1453) η άλλοτε κραταιά ένδοξη βυζαντινή αυτοκρατορία είχε περιοριστεί στην Κωνσταντινούπολη,σε πόλεις της Ανατολικής Ρωμυλίας,σε κάποια νησιά του Αιγαίου και στην Πελοπόννησο.Πέρα από την εδαφική συρρίκνωση,το τραγικό ήταν ότι η βυζαντινή ελίτ αντί να προβάλει την αρχαιοελληνική της ταυτότητα και να αναμορφώσει την δεισιδαίμονα,τρομαγμένη κοινωνία μέσα από την δημοκρατία της αγοράς,είτε κρατούσε το όνομα «Ρωμαίος» με την ουτοπική ελπίδα να τα μέλη της να γίνουν συγκυρίαρχη με τους Λατίνους της Μεσογείου (ενωτικοί) είτε έθεταν τις υπηρεσίες τους και τα πλούτη τους στους Οθωμανούς Τούρκους με την μάταιη ελπίδα να γίνουν οι κρυφοί διοικητές μιάς νέας ισλαμικής γαιοκτητικής ολιγαρχικής αυτοκρατορίας (ανθενωτικοί).
Ξαφνικά από τον μακρινό Μοριά πετάχθηκε ο κορυφαίος διανοούμενος Γεώργιος Πλήθων και διακήρυξε με τόλμη: «`Ελληνες Εσμέν».Εννούσε ότι οι Βυζαντινοί όφειλαν να επιστρέψουν στις ρίζες τους μέσα από ένα εθνοκεντρικό κοινοβουλευτικό σύστημα με αναλογική φορολογία ,εθνικό νόμισμα και κληρωτό στρατό,όπως στα χρόνια της αρχαίας αθηναικής και σπαρτιατικής ηγεμονίας.
Η αντίδραση από την Κωνσταντινούπολη ήταν άμεση και αρνητική.Ο ιερέας και μεγαλοτσιφλικάς Γεννάδιος έκαιε τα βιβλία του Γεμιστού και έλεγε ουρλιάζοντας: «Δεν είμαι `Ελληνας,μα χριστιανός».Ο Θεάνθρωπος όμως Ιησούς Χριστός είπε: «Δώτε τα του θεού τω θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».Εννούσε ότι η Εκκλησία συμπληρώνει και δεν υπερβαίνει το εθνοκεντρικό κράτος.