Η μεγάλη παγίδα

Η μεγάλη παγίδα
Θεόδωρος Ζήσης
[inline:or.jpg]
Ο νεότερος Ελληνισμός ορίζει την πορεία του μετά την επανάσταση του 1821,σε μια
Εποχή που κυριολεκτικά η Δύση είναι προκατειλημμένη για το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία.
Ο φιλελληνισμός και η συμπάθεια της παπικής και προτεσταντικής Ευρώπης για τον Ελληνισμό
Δεν ήταν δυνατό να θεμελιωθούν στο “αιρετικό” και “σχισματικό” Βυζαντίο,αλλά στο θαυμαστό
Προς το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.Οι `Ελληνες έπρεπε να βοηθηθούν όχι ως απόγονοι του
Ιουστινιανού,του Ηράκλειου,των Μακεδόνων Βυζαντινών αυτοκρατόρων,των Κομνηνών και
Παλαιολόγων,αλλά μόνο ως κληρονόμοι του Περικλέους,του Σοφοκλέους,του Πλάτωνος και του
Αριστοτέλους.`Επρεπε να διαλέξουν οι νέοι ηγέτες στο ψευδοδίλημμα που ετέθη καί από τον
Ιουλιανό και τους Τρείς Ιεράρχες:Ακραιφνής αρχαιολατρεία ή ορθοδοξία και Βυζάντιο.Και διάλεξαν το πρώτο,χωρίς όμως να γνωρίζουν οτι με την επιλογή τους αυτή κατεδίκασαν το
Ίδιο το ελληνικό πνεύμα σε μαρασμό.Ο Ελληνισμός διεσώθη μέσα στον κορμό της Ορθοδοξίας.