Η ματιά του Γεωργίου Φραντζή

[inline:gf.jpg]
Η ματιά του Γεωργίου Φραντζή
Πλέον το Βυζάντιο ψυχορραγούσε:Απο την απέραντη αυτοκρατορία είχε απομείνει μόνο η Κωνσταντινούπολη η οποία λειτουργούσε ως μία αρχαική πόλη-κράτος με αδύνατα οικονομικά.Οι Φράγκοι τραπεζίτες ρουφούσαν κυριολεκτικά τα ταμεία της πόλης ενω και ο Μωάμεθ `Β καραδοκού-
σε να αρπάξει την Πόλη για να ανοίξει πρόσβαση προς το δουκάτο της Μόσχας.
Τελικά οι Τούρκοι κατάφεραν τον σκοπό τους.Στις 29 Μαίου 1453 ο οθωμανικός στρατός εισέβαλλε στην Κωνσταντινούπολη λεηλατώντας τα πλούσια αρχοντικά και διαγουμίζοντας τις εκκλησίες.
Οι τουρκόφιλοι ιστορικοί όπως ο ίμβριος Κριτόβουλος ,παρουσίασαν έναν τουρκικό στρατό αήττητο και μία βυζαντινή κοινωνία να καταρρέει απο τα αμαρτήματα της και να δέχεται την σκλαβιά της ως τιμωρία του θεού.
Ευτυχώς βρέθηκε ο λημνιός ιστορικός και μυστικοσύμβουλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου Γεώργιος Φραντζής ο οποίος έγραψε ένα έργο που περιέγραφε την αλήθεια όπως ήταν:Οι `Ελληνες να λιποτακτούν κρυμμένοι στα μοναστήρια,μερικοί πατριώτες να παίρνουν τα όπλα,κάποιοι Βενετοί φιλέλληνες να λειτουργούν ως στυγνοί μισθοφώροι και οι Φράγκοι να μένουν ασυγκίνητοι στις εκκλήσεις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου για ουσιαστική βοήθεια.
Η φιλοσοφία του Λημνιού ιστορικού ήταν απλή:Εαν η χριστιανοσύνη ήταν ενωμένη και βρισκόταν κοινή λύση στα οικονομικά και πολιτισμικά ζητήματα,ο Τούρκος θα είχε απωθηθεί στην Περσία και πιό πέρα.`Ομως η σκληρή πραγματικότητα αποδεικνύει οτι ο εγωκεντρισμός είναι ισχυρότατος ακόμη και στις διακρατικές σχέσεις.
Η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά το θολό βλέμμα του αντιδυτικισμού.`Οταν στα 1915 ο Ελευθέριος Βενιζέλος καλλιεργούσε τις προυποθέσεις για απελευθέρωση της Μικράς Ασίας ,ο βασιλιάς Κωνσταντίνος `Α,με οδηγό την μασωνική στοά των Αθηνών ,τορπίλλιζε κάθε προσπάθεια συνεργασίας με την Αντάντ και αναδείκνυε στο προσκήνιο τους παράγοντες του ελληνοτουρκισμού με αποτέλεσμα να προκύψει μία ακόμη σοβαρή καταστροφή το 1922.Ο Φραντζής ήταν πολύ ειλικρινής για να εισακουστεί απο τους μανδαρίνους της σύγχρονης διαπλοκής.