Η μαγιά μας

Η μαγιά μας
Ιωάννης Κουριαννίδης
[inline:xn.jpg]
Πρίν από μερικά χρόνια ο αείμνηστος Μητροπολίτης Κόνιτσας Σεβαστιανός τοποθετούσε τεράστια ηχεία στα ελληνοαλβανικά σύνορα,στραμμένα προς
Την πλευρά της Βορείας Ηπείρου,ώστε οι σκλαβωμένοι αδελφοί μας να
Μπορούν να πούν το «Χριστός Ανέστη» και να συνεχίζουν να ελπίζουν.
`Ηταν αυτή ακριβώς η ελπίδα που τους κράτησε υψηλό το φρόνημα,μέχρι
που έφθασε η πολυπόθητη μέρα της ελευθερίας.
Πρίν από μερικές ημέρες,στο πομακοχώρι του Μεγάλου Δερείου,η δασκάλα
Χαρά Νικοπούλου,στην εορτή λήξεως του σχολικού έτους,αλλά και της αναγκαστικής
Αναχώρησης της από το ακριτικό της χωριό,αποχαιρέτισε όσους από τους μαθητές της
Δεν τους επέτρεψαν οι φανατισμένοι τουρκόφρονες γονείς τους να παραστούν στην
Μαθητική εκδήλωση. «Καλό καλοκαίρι Σεντάτ,καλό καλοκαίρι Αισέ»,ακουγόταν
Η φωνή της από τα ηχεία του σχολείου,γνωρίζοντας πως οι μικροί μαθητές της την
Άκουγαν και τα δάκρυα κυλούσαν στα μάτια τους για την αγαπημένη τους δασκάλα.
«Το πρόβλημα μ’αυτή τη δασκάλα» έγραφε κάποτε ο Αμπντουλάχ Ντεντέ στο έντυπο
του, «είναι ότι γίνεται αιτία ώστε τα παιδιά που φεύγουν από το σπίτι με τουρκική συνείδηση να επιστρέφουν με ελληνική».
Το πρόβλημα για όλους αυτούς τους αρνησιπάτριδες είναι ότι πάντα θα υπάρχουν Σεβαστιανοί και Χαρές.Πάντα θα αναπληρώνουν το έλλειμμα αξιοπρέπειας των ηγετών
Αυτής της πατρίδας.
Πάντα θα εμφυτεύουν,θα καλλιεργούν και θα αναπτύσσουν την ελπίδα στις γενιές των
Ελλήνων.Πάντα θα δίνουν το μήνυμα για την προσέγγιση του ανέφικτου και όχι απλώς
Για την κατάκτηση του εφικτού.