Η θηλειά του μνημονίου

[inline:ex.jpg]
Σε εργασιακό µεσαίωνα, περικοπή κοινωνικών επιδοµάτων, νέες αλλαγές στο ασφαλιστικό, ανατροπή των δεδοµένων σε υγεία, παιδεία, επαγγελµατικά προσόντα, αύξηση του κόστους κοινωνικών υπηρεσιών, οδηγεί τη χώρα το µνηµόνιο. Η αδυναµία της κυßέρνησης να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και η ανεξέλεγκτη σπατάλη επιßαρύνει και άλλο το πακέτο των µέτρων που ελήφθησαν ή θα πρέπει να ληφθούν σε πάνω από 50 δισ. ευρώ. Διαµορφώνεται έτσι σταδιακά µια νέα ελληνική πραγµατικότητα που θυµίζει περισσότερο τα µεταπολεµικά χρόνια και λιγότερο µία σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία.
Καθώς οι τεχνικά «εύκολες» λύσεις επιßολής νέων φόρων, πετσοκόµµατος µισθών και συντάξεων αρχίζουν και στερεύουν και χωρίς να αποφέρουν το επιθυµητό αποτέλεσµα, αφού νέες «τρύπες» δηµιουργούνται από τη σπατάλη, το µνηµόνιο αγγίζει πλέον τον σκληρό πυρήνα του κοινωνικού κράτους. Η κυßέρνηση όχι µόνο δεν κατάφερε να διασφαλίσει την υλοποίηση των δηµοσιονοµικών µέτρων, ώστε να έχει το περιθώριο «ελαστικοποίησης» του µνηµονίου, αλλά ßρέθηκε στο σηµείο να δέχεται a priori πλήθος νέων αντικοινωνικών και αντιαναπτυξιακών µέτρων χωρίς να µπορεί να αντιδράσει.
Το µνηµόνιο 4 που δόθηκε στη δηµοσιότητα περιλαµßάνει το µνηµόνιο «Οικονοµικής και Χρηµατοπιστωτικής Πολιτικής», το µνηµόνιο «Συνεννόησης για τις Συγκεκριµένες Προϋποθέσεις Οικονοµικής Πολιτικής» και το «Τεχνικό Μνηµόνιο Συνεννόησης».
Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης αποφασίστηκε η µείωση των επιτοκίων δανεισµού της Ελλάδας κατά µία µονάδα (από 5,2% σε 4,2%) και η επιµήκυνση των χρονικών ορίων απόσßεσης των δανείων στα 7,5 χρόνια ενώ σχετικά µε το µηχανισµό στήριξης της ευρωζώνης, η Σύνοδος αποφάσισε να ενισχυθεί µε 440 δισ. ευρώ ο σηµερινός µηχανισµός και µε 700 δισ. ευρώ ο µόνιµος µηχανισµός, ο οποίος θα ισχύσει από το 2013 και µετά.
Μιχαήλ Γελανταλή